"Saatler ve haftalar işlemez aşkın gövdesine, hatta taşırlar onu kıyametin eşiğine" demişti Shakespeare. Zamanı ve mekanı aşabilecek kadar kuvvetli olan aşk benlikle de savaşabilir miydi? Çizginin çoktan dışına çıkmış olan Neşe ve Onat'ın İstanbul'un caddelerine, parklarına, arka sokaklarına ve güzel meydanlarına saçı...
Zamanın ellerinde söner, geride bırakılan her yaş. Ve masumiyetin gölgesi silinir usul usul cihânın topraklarından. Biliniz ki, ezelden beri var olan şeytanın bağrından sarkarken kötülüğün tohumu, Hannâsî vesvaslar filizlenir âdemoğullarının kalp darabanlarında. Ey ki sen, insanoğlu; Kötü niyetleri mesken belleyen...
Yalanlarım bilendikçe kanatır dudaklarımı. Tenimden bir yama gibi sökülür dokunuşun. Söyle, bu yazgının hangi sahnesi ait gerçeğe? Bu kanlı tuzağı doğuran o mizansen sona erdiğinde, Dibi kör bir kadehten ölümü yudumladığım o gece, Uğuruna savaş başlattığım bir yemin verdim. Parmaklarımdaki alevler, kuklalarımın ipi...
O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına a...
Tanrı'nın mâbedinde, ağzı kül ocağı, ruhu cehennem doğuran bir rahim, o vakit derisi kavlanmış bir bedenin altından sudur eder canavarın kendisi. Göğüs kafesinde barınmaz kalp denen et parçası, kizbin sığ kuyularına ketmedildiğinde meknûn olan. Ehrimen! Ey Ehrimen, mevt-i hâildir, şevk-i intikâmın helâhil meyvelerine...