Ölü Şehrin Yaşayan Son Çocukları.. ©Tüm Hakları Saklıdır. Bu platformda, BÜYÜK PRENS adlı ilk kitaptır ve kitabın ismi de dahil olmak üzere hiçbir şekilde kopyalanamaz. İzinsiz kullanım durumunda yasal haklara başvurulacaktır. Yeni bölümler çok yakında sizlerle..
❝what was your first clue?❞ * Copyright © 2017 -#1 under the tag 'dialogue' 22/11/18
"Aurel?" "I told you I'm not a girl" "Well, since I haven't seen you, your sexuality is not confirmed" "You want me to send you a pic of my penis?" "tempting but no" #1 in short story [7/22/16] Book Two From Texts and Calls Series © Copyrights Reserved This book was edited by @LunaValdez24
Güneş batıyordu. Deniz çekiyordu içerisine büyük ışıltıyı, alizarin rengini alıyordu gök. O rengin içerisindeydi adam; zihni denizin tuzuna hapsolmuş, gölgesi dalgalara iltica ediyordu. Gün oldu, bir rüzgâr doğdu kısır topraklarında. Mucizesi o kadındı, biliyordu. Rüzgâr, yatağına koşan bir nehirmişçesine aktı kadına...
Parmaklarımı birbirine geçirip bakıyorum yürüdüğün yollara. Sesim çıkmıyor,fısıldıyorum sen yine de duymaya çalış: "Vedaları sevmediğimi biliyorsun,hoşçakal diyemem sana. Hem,gidene hoşçakal denir mi hiç?" -hüzünsarmaşığı -yanıkkokulukadın
"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum." "Pekala. Demek sen yapamıyorsun ama biri yapmak zorunda," dedi mavi gözlerini ü...
Parmaklıklar arasındakiler bizler miydik yoksa zihnimizde var olanlarla eyleme geçirdiklerimiz miydi?
