Onun gri kaldırımda oturup sigara içmesini bekleyen küçük kızdım ben. Bakışları bana döndüğünde 'Acaba ne için kızacak?' diye kendini korkutan Ufaklıktım ben. Gülümsediğinde ona hayran olan, onun güzelliğinden canı yanan biriydim ben. Bana sarıldığında bulutların üzerinde uçan onun Küçüğüydüm ben. Ben Su Yıldırım...
" Sakin ol! " dedi, sesi fısıltı halinde, varla yok arasında çıkmıştı. " Kâbus gördün sadece. " Aklım kulaklarımın işittiği kelimeleri algılamakta zorlanıyordu. Beni sakinleştirmeye çalışıyor, bu halimin tek sebebi o değilmiş gibi konuşabiliyordu. Duyduklarımın etkisiyle başımı yavaşça kaldırıp, oldukça yakın mesafede...
Bir Ada sözü der ki: “Sakın ama sakın hesabı kapatmadan bir yerden, bir kişiden ayrılmayın. Gideceğiniz zaman alınanlar, verilenler, alınacaklar, verilecekler hesaplansın, yerli yerine konsun. Arkanızda bıraktığınız kapanmamış hesaplar, restoranlardaki gibi bulaşık yıkatır sonra size.” Ada Hoca bu sözü söyledikten son...