Macera, intikamla devam ediyor... Ateş düştüğü yeri yakar derler. Öyle oldu da. Düştüğü kalp cayır cayır yanarak küle döndü. Ve küllerinden intikam ateşiyle yanan bir efsane doğdu. Sahibi belli olmayan bir not. Yeni bir işaret... Eski düşman, yeni dostluklar. Hiçbir intikam bu kadar çok arzulanmamıştı. Üstelik bu kez...
"Tuhaf değil mi? Bir başkasının yüzüne bakarken sana aşık oldum." Gülümsedi, gözlerini okyanusa kaldırdı, "Biliyor musun? Casablanca filminin hiçbir sahnesi Casablanca'da çekilmemişti." ❖ Kum İnstagram hesabı için; http://instagram.com/kumhikayesi
Hayat; kulaklarımızın duyabildiği en güzel ezgiydi. Notalar, muzur bir çocuk gibi zamanın kucağında oyun oynarken; bir çağlayan gibi, kulaklarımızda bıraktığı hoş ezgilerle ruhumuzu yıkardı. O mutluluk hayatımıza doğru yürürken, ayak izlerini salardı hücrelerimize. Önemli olan en doğru notalara basabilmekti: Hisseder...
"Elf gözlerin neler görüyor Legolas?" dedim, kaşlarımı çatıp manzaraya bakarak. Sarı saçlı Elf, kafasını bana çevirip anlamaz gözlerle baktı. "İlk olarak, adım Aramil Oronra Galanodel. İkinci olarakta çorak bir araziye bakıp ne görebilirim, söyler misin?" "Hiç eğlenceli değilsin." Söylediğim sözlere nazaran, arkamdak...
On altı yaşımda öldüm ben.Yaşarken adeta bir ölüye döndüm , hayallerim düştü yanaklarımdan.Düşünemedim hiç bir şeyi.Daha doğrusu düşünmeye gerek duymadım.Ve bir gece sabaha devrolurken öğrenmiştim ; Ben bir vampirdim. Kirli sayfalarım silinecekti ve temiz bir sayfaya yol açacaktım .İstemiyordum.Normal bir yaşantım var...
Bir dosta karşı yapılan fedakarlık, güneşli bir günün ortasına düşen bulutlara katlanmaktı. Aydınlığın enerjisini yok edip tüm pejmürdeliğin ve yıkımın bir arada olduğu duyguları bu koyuluğa gark eden bir renkti Gri. Eris Arıkan, siyahın ve beyazın netliğini içinde taşırken bu karışımdan oluşan Grinin karmaşasını da...