Beni tanıyan herkes, şu hayatta tahammül edemediğim iki şeyin karanlık ve uykusuzluk olduğunu bilir. Geceleri karanlık fobim yüzünden ışıkları açık bırakarak uyurum ve kendi isteğim dışında uyandırılmaktan nefret ederim tahmin edebileceğiniz üzere... İşte tam da sıradan bir gecede, sıradan bir rüya görürken telefonuma...
･GENEL KURGU #1 ･RASTGELE #1 ･ROMANTIZM #12 - İnsanlarda tek sıcak kanun, üzümden şarap yapmaları, kömürden ateş yapmaları, öpücükten insan yapmalarıdır. TAMAMLANMIŞTIR. Kapak yapımı şahsıma aittir.
Kimse görmesin içimde biriktirdiğim gözyaşlarımı, kimse duymasın sessizce haykırdığım çığlıklarımı. Sonra gelip yalandan üzülmesinler yanımda. Bir umut bırakıp kalbimde çekip, gitmesinler kalbimdeki umutla beni başbaşa bırakıp. Ben acı çektiğim için üzülen biri varsa hayatımda sadece o kalsın yanımda. Sadece ona göste...
Bilinmeyen Numara : Selam. Sofia : Sen de kimsin? Bilinmeyen Numara : Daha zamanı değil. Sofia : Ne saçmalıyorsun, neyin zamanı değil? Bilinmeyen Numara : Çok değil, yakında herşeyin olucam. Bunu bil yeter!
Bu farklı bir hikaye.. Aslında hikaye değil.. Ki bende bir yazar değilim.. Hikayelerini okuduğum arkadaşların yazdıkları bölümlere attığım yorumlar onları mutlu ettiği için yazmamı istediler.. Ben ne yazarım ne de eleştirmen sadece bir okuyucuyum.. Onları kıramadığım için uzun soluklu olmayan, ütopik tek bölümlük bir...
Tam sonunu okucakken biri bana çarptı ve kağıt yere düştü. Neyseki hava rüzgârlı değil. Kağıdı yerden alıp bana çarpana dönüp bağırmaya başladim. ''Hey önüne baksana körmüsün?'' ''Sen bence önüne bakmalısın. Kafanı biraz kaldırıp etrafa bak. Bücür.'' dedi. Bücür? Bücür?! ''Sen kime bücür diyon lan?!'' diye bağırdım. '...
Agapi yayıncılık ile raflarda.. '' Yıllardır içinde sakladığı , kıyıya köşeye ötelediği kalbini en kuytu köşelerden bulup çıkardı bu Yeşil gözlü Prens. Önce gülüşüyle tozunu aldı kullanılmamış yüreğinin . Sonra sevdi ve sarıldı ona. O an ilk defa gerçekten yaşadığını hissetti bu deli kız. Kalbi artık buradayım der g...
Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir...
Aslında ben hayatımda en çok sevilmek değil sevmek istemiştim. Çok sevmek istemiştim. Böyle dolu dolu kocaman. Her sabah işkence gibi gelen okul sabahlarımın bir gün çekilebilir hatta halatla çekilir hale gelebileceği uçsuz bucaksız hayalimin uçurumundan bile geçmezdi. Allah'ın sevdiği kuluymuşum ki hem çok sevmiştim...