Öfkesi de sevdası kadar büyük ve korkunç bir kadın... İsfendiyar Konak'ının en değerli hazinesi... Antep'in kızgın ovalarının, taştan evli dar sokaklarının, uçsuz bucaksız fıstık bahçelerinin güzel ama bir o kadar da gizemli, gök gözlü, katran saçlı hanımı... Efsun İsfendiyar, kendini bildi bileli başkaldırdığı yüzler...
Lütfen Dikkat! Bu hikaye Yalın Serisi'nin üçüncü kitabıdır. Hikayeyi anlayabilmek adına ilk iki kitabı okumanızı tavsiye ederim. İlk kitap Efsane, ikinci kitap ise Esmerim'dir...
"Bırak artık!" diye bağırdım. Canım burnumdaydı, korkudan gözlerimi kocaman açmıştım. O derin yeşil gözleri beni her saniye daha da öldürüyordu, nefes nefese kalmıştım. "Bırakınca gideceksin! Beni bırakacaksın!" "Olması gereken de bu, bu ben değilim! Olmak da istemiyorum" dedi fısıltıyla. Bana vereceği şeyler umrum da...
Hazinedarların küçük kardeşi Nehir, abisinin gölgesi altında kalmaktan dolayı oldukça şikayetçiydi. Abisi her işine karıştığı gibi ona uygun olan bir eş adayı bile belirlemişti. Nehir için bu bardağı taşıran son damla olmuştu ama abisi hala bundan haberdar değildi. Genç kadın zeki ve belli bir derinliği olan adamları...
Gök Dalaman. Yüksek anksiyete ve epilepsinin mahvettiği hayatında, yeni umutlar ve yeni deneyimlerle hiç tatmadığı bir şefkati tadacaktı. Baba şefkatini. Bazen, kan bağının önemi olmadığını anlardı insanlar ve hayat bunu Gök'e acı tatlı bir yolda öğretmişti. Yayınlanma tarihi 29.08.2022
Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©
Çocukluğumun bir kokusu olsaydı eğer bu annemin fırında yaptığı ve tadı her zaman güzel olan üzümlü kekin kokusu olurdu. Küçük üzümleri ayırarak yediğim için ikiz kardeşimle yaptığım kavgalar, beni destekleyen Berk ve bu hallerimize gülen annem ve Tunç abi. Onlar bize mutlu büyük bir aile vermişlerdi. Çocukluğumun bir...
Benim bir ailem vardı. Annem, babam, kardeşim, ikizim, abilerim. Fakat aile nasıl olunurdu ki?