Orada kal, gittiğin yerde Her ne ise, değdi mi gidişine.? Kaç mevsim geçti sensiz.? Kaç yaprak düştü takvimlerden, sayamadım, belirsiz... Şimdi yalnızlığımın notası vurmuş türkülere. Şiirlerim sen, şarkılarım sen diyor.. Öyle sevmişim ki seni.. Yüreğimin bir yanı ''Yar'', diğer yanı ''Yara'' diyor Arkadaşlar Öncelikl...
Geçmiş, bitmiş olmalıydı. Üzerinden ne kadar süre geçtiğinin çok da bir önemi yoktu.. sadece gelecekte yaşanacak günlere çelme takmaması gerekirdi. Bir ölüm, bir hayat vaat etti genç kıza. Bir ölüm, kırık dökük bir geçmişin kapısını araladı, Bir ölüm, bir insanı yaşattı. 'Her şey bitti!' denilen noktada başladı hika...
Çaresiz kaldığın an,kulaklığı takıp saatlerce gezersin ama "ulan bıktım bu hayattan" der ve o andan da vazgeçersin. Yeri gelir en sevdiğin sürprizden,en sevdiklerinden,bırakmak istemeyipte içinde bağırdıklarından,kalmak isteyip gitmekten... Yeri gelir "öyle bir vazgeçersin ki,geçtiğin her yer onların sesi,yüzü,kokusu...
Hayatın oynadığı son taş beni mat etmeye yetmemişti. Hala ayaktaydım. Bütün hissizliğimle.. Bütün yalnızlığımla... Bütün soğuk kanlılığımla.... Ancak artık sıra bana gelmişti. Her şeyimle değişme zamanıydı.
Kemal Atasoy üç yıl önce ailemi öldürdüğünde elimden hiçbir şey gelmemişti. Dolapta saklanmış, beni bulamaması için dua etmiştim. Şimdi, hayata dair tek bir hedefim vardı. Ailemin intikamını Kemal Atasoy'dan en acı şekilde alacaktım. Üç yıl boyunca kendime sıkı bir eğitim vermiş, onu yakından takip etmiş, peşinde adet...
