"Ben nasıl bir kadınım?" Sigarasını dudaklarının arasına götürüp, içine çekti. "Sen..." Düşünüyormuş gibi bir hali vardı. Heyecanla cevabını beklemeye başladım. "Sen eli öpülecek kadınsın...Efsa." Beni tam kalbimin ortasından vurduğunu bilmeden bu cümleleri söylemişti. Oysa ki bilmezdi ki ben onun her cümlesine aşıktı...
Hayat onun için sadece bir oyundu. Sonunu bilmediği bir hayata sürüklendi. Bir labirintin içinde cıkışı bulmak için cabalıyordu. Kendi karanlığında boğuluyordu aslında. Her alıdığı nefes onu ölüme bir adım daha yaklaşdırıyordu. Sonunda keşke ölüm olsaydı diye gecirdi içinden. Ama yaşamak onun için dahada ağır bir ceza...
"Ah, saçları; ölümü üzerine giyinip boğazıma sarılan saçları." Tenlerinde ateşten bir mızrak, ruhlarda yanığın asil dumanı. Alınan her solukta, almaya yemin içilen canlar vâr oldu, canlar ceset oldu. Her ceset, kanlı parmaklarla açılan mezara idam edildi, aç istekler ölümün kucağına yuvarlandı. Kaderin ağır bir tebess...