Ah şu hayat rüzgarı... Bazen kilometrelerce uzağa uçurur insanı. Çocukken uçmayı hayal eder ya çoğu insan. Büyüdükçe uçar fark etmeden. Bir tohum misali topraklarla buluşur. Acılarla yeşerir, büyür büyür büyür. Kocaman bir ağaç olur. Masumiyetini kaybeder zaman geçtikçe. Yazın dolabı açıp suyu şişesiyle beraber ağzın...
Derin bir nefes aldım. Ayaklarımın altındaki İzmir manzarası çarpıyordu gözüme. Bakışlarım yerdeydi, kaldırdım: "Beyler, ben annem ve kardeşimden sonra ilk kez bir karşı cinsi sevdim lan!"dedim. Görkem, "Gizemli konuşma oğlum noldu?"dedi. "Anlamayacak kadar salak mısın Görkem, Elif'i seviyorum." ded...
Seni unutursam ey Kudüs! Sağ elim hünerini yitirsin. Seni anmaz, Kudüs'ü en büyük sevincimden üstün tutmazsam, dilim damağıma yapışsın! | Tevrat - Mezmurlar 137.
