Verwoest

"Ik denk dat we best weggaan." zegt Tess zelfzeker. Haar woorden komen als een klap aan, maar ik had dit moment zien aankomen. Er vormt zich een knoop in mijn maag en ik krimp ineen. Ze schrikt van mijn reactie. Ze volgt: "Maar... als je niet mee wilt... dan begrijp ik dat." Ik zie dat de woorden haar mond verlaten...