Adını sahibinden, rengini sahibinin hapsettiği hayaletlerden aldığı söylenen bir malikane: Le Château Bleu. Victoria Dönemi İngiltere'si. Siyasi, ekonomik ve sosyal yapıdaki, tüm dünyayı etkileyecek gelişmelerin satır aralarında yaşanan bir aşk. Hepsinin üzerini örten mavi bir gölge. Gölgenin ardında saklananlar. Ve bir gerçek, "Görünen, aldatır."

Tarih 12.12.4217 Dünya'nın kaderi işte tam da bu tarihin içinde yaşanan bir saatlik zaman diliminde değişti. 2000 yıldır savaş yüzü görmeyen dünya devletleri teknolojide imkansız denilen yerlere ulaştı. 3. Ve 4. Dünya Savaşları ile kara üzerinde sadece 37 devlet kalmıştı ve devletler artık teknoloji ve bilimde sınır tanımıyordu. Her şey yerine gelmişti. Su, yemek, para, zevk bunlar artık herkesin ulaşabildiği basit kavramlardı. Geriye artık bir kavram kalıyordu, Sonsuz Yaşam... Bu amaçla büyük bir kimyasal atılıma geçen dünya devletleri sonunda düğmelere basarak bu kimyasalı kabul etti. Bir tanesi hariç. Türk devleti için sonsuz yaşam diye bir şey yoktu olamazdı. Şimdi ise tekno takvim yansımaları 12.12.5683'ü gösteriyor. İnsan ırkından geriye sadece yüz milyon Türk kaldı ve bizim görevimiz Zombi, Elf, Vampir, Mutant, Ölümsüz gibi Irklar ile mücadele edip ırkımızın sonunu kurtarmak... 5683: Kavimler Savaşı...Keyifli Okumalar

Kalbinde ki her melodi, benim vazgeçilmez müziğimdir. Kader baştan çizmişti aslında yollarını, Roller dağıtılmış her şey ayarlanmıştı... Masal talihsizlik olarak düşünürken, Kutay bela olarak düşündü. Kim bilebilirdi ki bu koskoca nefretin, Birgün kara sevdaya dönüşeceğini... ❄Yolu uzun süre aşka düşmemiş bir adama rastlarsa yüreğiniz, çalkalayın. Zira dibe çökmüş olabilir seven yanları.❄ NOT: Düzenli olarak yeni bölüm atıyorum. İlaveten, Wattpad'da Geçmişimle Yargılama adlı ilk ve tek kitaptır. Herhangi bir çalıntı durumun da, yasal işlem başlatılacaktır. (Tek bir söz bile yasal hakka sahiptir.) # 5.05.2017 #

SON İnsan Serisi (1) Yıllar önce dünya üzerinde yaşayan doğaüstü varlıklar şimdi bütün insanlığın sonunu getirse nasıl olurdu? Aileniz, arkadaşlarınız, sevdikleriniz ve tanımadığınız bir çok insan gözünüzün önünde öldürülse nasıl olurdu? Ya da sadece hayat'ta kalan tek insan siz olsaydınız nasıl olurdu? Sizin gibi 100 insan hayat'ta olsa fakat siz farklı olsanız, her şeyden çok 'değerli' olsanız nasıl olurdu? Hayat'ta kalan 100 insan sadece kanları için hayat'ta tutulurken size biri "Sen Son İnsansın!" dese. Bütün insanlardan, doğaüstü varlıklardan, bilinmeyenlerden farklı olduğunuzu söylese nasıl olurdu? Bütün canlılar Son İnsanı deliler gibi ararken sadece sen 'Son İnsan' olduğunu bilsen nasıl olurdu? Bu hikaye'de herkes birbirine "Nasıl olurdu?" diye bilirdi. Sordukları sorulara farklı cevaplar verilebilirdi. Hayat'ta kalan 'Son İnsan' ailesi ve tüm insanlığın intikamını almak istiyorsa. Çıkacağı bu zorlu yolda yeni dostluklar, kardeşlikler, düşmanlıklar kursa çizdiği yoldan ayrılsa ve başka bir yola sapsa en önemlisi'de bu zorlu yolda "Aşık" olursa.. Şimdi ben size soruyorum... "Nasıl olurdu?" *** "Ben Ariel Lewis. İntikam ateş'inin içinde her geçen gün büyüyen nefretimle. İntikamımı alacağım. Bütün insanların adına yemin ediyorum ki intikamımı almadan ölmeyeceğim. Ben 'Son İnsan Ariel Lewis' Nefretimle bütün doğaüstü varlıkları yakıp kavuracağım. Hepsinin ölümü benim elimden olacak. Çünkü ben 'Ariel Lewis'im' Doğaüstü varlıkların arasında ki SON İNSAN ARİEL LEWİS..!" *** #TümHaklarıSaklıdır

"Hayatım boyunca hep kaçtım. En çok da kendimden. Ne tarafa bakarsam bakayım, Karşımda hep o karanlık siluet. Bir yanımda acılarımın sebebi. Diğer yanımda acılarımın bekçisi. Bu hayatın numarası değildi, bu bilinmezliğin en can yakıcı oyunuydu. Oyunun adı ne rüzgardı, ne de fırtına. Oyunun adı kasırga."

O okula uğramasıyla başına geleceklerden habersiz olan Selin'in heyecan dolu hikayesi... Selin ve arkadaşlarının başına gelen ufak bir aksilik ve belki de bazılarının hayatına mâl olabileceği bir okul! 18.11.2017 KORKU #2 27.01.2018 KORKU #1

Sırların ve gölgelerin içinde gizlenmiş, kırılmış bir meleğin güzelliği. ***

Korku Hikayeleri

Yıpratıldım. Tıpkı, sonbahardaki sarı yapraklar gibi. Ben bir kekemeyim. Sevilmemenin ne demek olduğunu anlayanı, tam on yedi yıl oldu. Küçük bir çocukken, sevilmemenin o acı tadını ağzıma aldığımdan beri bu zafiyetin pençesindeyim. Ben kesik kelimelerin adamıyım. Yaşamaktan hiç bir zaman zevk almadım, çok defteri kapattım. Ama öyle bir zaman geldi ki, yeni bir defter açmadım. Başkasının defterine karaladım hayatımı. Yaş 22'i. İyi hatırlıyorum. Büyümek denilen, şu saçma algıyı da gerçekten anlattıktan sonra, hayatıma bir kadın girdi. Önce buzdan duvarlarımı eritti, yangın mavisi gözleriyle. Sonra, o eriyen buzların, dondurucu soğuğunda beni ölüme terk etti. Kimseye yalan söylemedim. Kimsenin arkasından konuşmadım. Sağ duyumdan kaybettim belki de, neler duydu kulaklarım. Ben aldatıldım. Ben oyuna geldim. Ben saftım. Dahası ben güzel seviyordum. Ben, Güney. Ben, cennet ve cehennem arasındaki o ince çizginin oğluyum! Ben yılmam! Ve Ben, bana acı çektirenlerin ciğerini sökmeden ölmemeye yemin ettim...

Bellerine taktıkları kelepçelerin yüreklerini de sarmasına izin veren kocaman bir polis ekibi, kocaman bir aile. Bu ekibe emanet çılgın, dediğim dedik; bir o kadar da kırılgan ve yaralı bir kız, Efran. Tek hayali polis olmak olan Efran'ın hayallerine koştuğu yolda önüne çıkan engeller, söylenen yalanlar, yanlış atılan adımlar, yanlış tanınan insanlar, dostluk, aşk ve en önemlisi nefret. Kendi yalanlarını aydınlatmak için başkalarını yalanlarıyla karartmaya başlayan Efran, tek derdi Efran'dan kurtulmak olan Arda, Efran'ın küçük oyuncağı Barın... Ve herkesten habersiz bir Masalcı Çocuk. ... Geçmişte saklı kalması gereken sırlar, tozlu rafların üzerine esen bir rüzgarla savruluyor. Zamanla gün yüzüne çıkan gerçekler, belki de herkesin hayatını sorgulamasına neden olacak. Kitaptaki kişilerin büyük çoğunluğu gerçek kişilerden ilham alınarak yazılmıştır.