İyi misin? Kendime kaç defa sordum bu soruyu? İyiyim dedim kendi kendime. Her seferinde iyisin, korkma dedim... Ama bir şeyler yanlıştı, eksikti, bozulmuş ve kaybolmuş gidiydi. Kendimde değildim. Sandığım her şey aslında değilsin diye haykırıyordu her geçen gün. Ne sanıyordum? Güçlüydüm, altından kalkabilirdim, cesurd...
Diana Ranold. Ruhu karanlıklar içinde kalmış acılı bir adamın kızı. Acılı ve acımasız bir babanın... Babasının eline bıçağı tutuşturduğu günden beri ilk defa kendine soruyordu. "Bana nefretle bakan bu gözler... Bu gözlerin sahibi neden bana böyle sevgisiz bakıyordu?" Babasının karşısında neden bu kadar zavallı ve a...
O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına a...
“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak...
“Ben Zayn,” dedi sonunda. Gözlerimi irice açarak bana uzattığı ele baktım. Ne yapmak istiyor olabilirdi? Boğazımı temizleyip, bir şekilde ona iyi görünmeye çalıştım. “Ben de, Effie.” Anlam veremediğim elini boşta bekletmek yerine uzanıp, kucağımda birleşmiş ellerimden tekini tuttu. “Seninle oynayabilir miyim?”
