Bir çığlık sesi. Kulaklarım feryat ederek tıkanıyor. Kirpiklerim titreyerek aralıyorum gözlerimi. Korkuyorum. Kalbim yerinde durmaksızın atıyor. Ayaklanıyorum. Bacaklarımın mecali yok bir adım atmaya. Yine de yürüyorum. Bir bıçak yarası. Annemin tam kalbinin üzerinde. Umutlarım ışıklarını söndürmeye başlıyor...
Her insanın bir dönüm noktası olmalıydı hayatında. Bir mutluluğun veyahut bir felaketin ardından bazı şeyler rol değiştirmeliydi hayatta. Belli olan oyunun bariz kuralıydı bu. Bir insan hayatında bir kez olsun o keskin geçişi hiç yaşamamışsa, o insan dalından koparılarak solmuş bir çiçektir. Artık yalnızca diğer çiçek...