Μυτιλήνη, έτος 1950 Δύο οικογένειες ενώνονται με βαθιά κατάρα... Η εξουσία έχει ποτίσει με αίμα και πλέον αυτό το αίμα θα ζητήσει δικαίωση. Ο τόπος είναι γεμάτος μυστικα και κρίματα που βρίσκονται βαθιά θαμμένα στα ερείπια μιας άλλης εποχής και μια εξαφάνιση θα αναζωπυρώσει το χειρότερο φόβο όλων... Ένας νέος κύκλο...
Πάντα μου έλεγε πως δεν έπρεπε να είμαι μαζί του σήμερα... Πως έπρεπε να είμαι μαζί του "Χθες"... Τελικά αυτό το χθες μας κατέστρεψε.... 🔞 **Το παρόν έργο είναι στη κατηγορία άνω των 18. Όσοι είστε κάτω των 18 διαβάζετε με καθαρά δική σας ευθύνη** Επίσης όσοι έχετε θέματα με τις...
Δύο κόσμοι αντίθετοι ο ένας από τον άλλο. Ζωές προδιαγεγραμμένες ανάμεσα σε γενεές και ελάχιστες επιλογές... Η μήπως όχι; Είσαι έτοιμος να ζήσεις την εμπειρία της επιλογής; Είσαι έτοιμος να γράψεις τη δική σου εκδοχή μέσω εμού; Σας το υποσχέθηκα και για πρώτη φορά στα χρόνια γίνεται πραγματικότητα! Don't copy ©2018 al...
Η Δανάη νόμισε πως επιτέλους τα σχοινιά που την χειραγωγούσαν φάνηκαν. Πως θα μπορούσε να τα κόψει οποιαδήποτε στιγμή. Μα ξέχασε πως το χέρι που θα κρατάει το ψαλίδι κι αυτό Άλλος το κινεί.
Μια οικογένεια με βαριά ιστορία... Άντρες κάθε γενιάς γεμάτοι αρχές, γεμάτοι ήθος... Άντρες που έμαθαν να τα δίνουν όλα για όλα αψηφώντας κάθε λογική... Άντρες που έμεναν στον άσσο και μετέπειτα ρέφαραν με τον ίδιο το θάνατο για αντίπαλο... Άντρες γεννημένοι προστάτες... Τούτη η οικογένεια φέρει στις πλάτες της τη τ...
[«Κι αν κάτι συμβεί; Βλέπω τους πάντες γύρω μου να κάνουν σχέσεις και μετά να χωρίζουν. Φοβάμαι πως-» «Δεν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο. Αφού το ξες πως σ' αγαπώ και θα σ' αγαπώ για πάντα. Αυτό δεν αλλάζει.» της απάντησα και ένωσα τα χείλη μας. Δεν θα χορτάσω ποτέ τα φιλιά αυτά. «Για πάντα;» με ρώτησε ξανά. Forever...
Η κόλαση... Το καθαρτήριο... Ο παράδεισος... Η Άλισον αδυνατεί να εισχωρήσει στο μυαλό του δικού της Δάντη... Αντέχεις να περάσεις μαζί της τα τρία στάδια; All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά
Μια λέξη αρκεί για να σπείρει το τρόμο στους δρόμους της Αμερικής και όχι μόνο.... Ποια είναι; Ντόμπερμαν, φυσικά... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση και αναδιανομή χωρίς τη γραπτή άδεια του συγγραφέα Κάθε πάταξη αυτής διώκεται ποινικά
15 Φεβρουαρίου 1998. Το τηλέφωνο χτυπά ακριβώς στις έντεκα και είκοσι το βράδυ, στη μονοκατοικία της Νόνας Κορνέλη. Το μόνο που ακούει από την άλλη άκρη της γραμμής είναι ένα όνομα. Πανθέρας! Μέσα στις επόμενες ώρες, η Νόνα θα φυγαδέψει στην Ελλάδα, ένα δεκαπεντάχρονο αγόρι από την Σερβία, λίγες μέρες πριν ξεκινήσει ο...
Μισό μπουκάλι Μπρούσκο, λίγο γάργαρο νερό και η κυρά βγήκε μέσα στα αγιάζι... Στάθηκε απέναντι και κοίταξε τρομαγμένη... Οι μοίρες μέθυσαν , έμπλεξαν τις κλωστές τους και στης ζωής τον αργαλειό τα έβαψαν όλα κόκκινα... Πόσα είδη υπάρχουν άραγε; Το κόκκινο του πάθους... Το κόκκινο του αίματος.... Το κόκκινο της αμαρτία...
Οι σχέσεις τών ανθρώπων ήταν ανέκαθεν περίπλοκες και οδυνηρές σε κάθε τους μορφή. Είτε αυτές ήταν συγγενικές, είτε ερωτικές, είτε φιλικές, είτε επαγγελματικές... Κάθε μία έκρυβε μέσα της παγίδες και όχι πάντοτε εξεπίτηδες. Έτσι είναι η ζωή και αυτοί ειμαστε εμείς οι άνθρωποι... Σαν τα καράβια κι εμείς... Ψάχνουμε...
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΤΙΣ 24 ΙΟΥΝΙΟΥ από τη SILK Στη διαδρομή προς τον δικό τους παράδεισο, πρέπει πρώτα να περάσουν από την κόλαση. Η επιμελήτρια εκθέσεων και θεωρητικός Τέχνης Εύα Λιανού ταξιδεύει στη Φλωρεντία μετά την πρόταση της καθηγήτριας Τέχνης και Πολιτισμού Φεντερίκα Μπαρόνε, για να αναλάβει την έκθεση της ιδιωτικής σ...
Κρήτη , Μοίρες 1964 Γλώσσα έχει, μα λαλιά δεν έχει ... Μύθοι πολλοί, ιστορίες ατελείωτες , εικόνες, πίνακες, ποιήματα... Πολλά έχουν ειπωθεί μα όλα έχουν την ίδια κατάληξη... Το ίδιο ριζικό.... Την ίδια μοίρα.... Έκλεψαν τη λαλιά από το πιο όμορφο πουλί κι εκείνο πλέον έφυγε φοβισμένο κλαίγοντας... Μη κλαίς μικρό μου...
Στις επτά του μήνα.... Στην έβδομη λεωφόρο της έβδομης κατά σειράς πόλης στην Αμερική και ώρα επτά το απόγευμα , γίνεται ένας φόνος.... Στο δωμάτιο επτά, του έβδομου μεγαλύτερου ξενοδοχείου της πόλης... Ένα θύμα... Επτά μαχαιριές.... Επτά μηνύματα.... Los Reyes.... Επτά βασιλιάδες ο καθένας στο δικο του τομέα θα κληθο...
Η Νάταλι Μίλλερ τα έχει όλα... Ένα πλούσιο σύζυγο, καριέρα στα ύψη και μια πολυπόθητη ζωή... Κανένας όμως δε γλιτώνει από τον ίδιο το φόβο... Ο φόβος δεν ξεχωρίζει... Σε επισκέπτεται και φροντίζει να γεμίζει τη ζωή σου με εφιάλτες... Ένα γράμμα... Ένα ματωμένο φόρεμα... Μικρές νεκρές καρδιές ζώων... Σπασμένα φρένα... ...
Τρία βήματα χρειάζονται για να αγγίξεις το παράδεισο και τρία για να βρεθείς στη κόλαση... Τα δικά μου, κατά κάποιο τρόπο αν και είχαν την ίδια κατεύθυνση με οδήγησαν και στα δύο. Σε ένα παράδεισο που έκρυβε μια κόλαση και σε μια κόλαση, που ήταν παράδεισος... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντι...
Τρεις κοινωνίες.... Τρεις διαφορετικοί κόσμοι... Ένας παράδεισος για λίγους και εκλεκτούς και μια κόλαση για τους υπόλοιπους... Το κλειδί για τη σωτηρία , είναι δυσεύρετο και ο κόσμος πεθαίνει.... Μέχρι που τα μηχανήματα τρελαίνονται.. Τα κάστανα της μαλλιά γίνονται λευκά και φεύγει σαν κυνηγημένη.... Η σωτηρία μόλις...
Η Ορτανσία έχει πολλά χρώματα... Έτσι λένε... Έτσι δείχνει...Έτσι την έκαναν να δείχνει... Κάτω όμως από το πολύχρωμο πέπλο της Ορτανσίας, κρύβεται πάντα το λευκό... Κρύβεται το πρώτο... Το αγνό... Το αληθινό... Εκείνο που δεν αλλάζει ότι κι αν κάνεις... Πάντα της έλεγε πως το όνομα της ήταν το πιο όμορφο από όλα... Ε...
Ντιν... Νταν.... Το καμπανάκι χτυπάει ξανά και όλοι τρομαγμένοι παρατάσσονται σαν στρατιωτάκια έξω από τις σιδερένιες πόρτες... Ντιν νταν.... Χρόνια αργότερα ένα χωριό είναι πνιγμένο στα μυστικά και αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο...Η καμπάνα όμως χτυπά και εκεί... Ντιν νταν... Μια κόρνα σκούζει Μια γυναίκα φτάνει...
Κυνικός... Σκοτεινός.... Θηρευτής... Σαγηνευτικός... Εγωπαθης... Αντικοινωνικός... Εγωκεντρικός... Ανυπόμονος.... Περίεργος... Αμετάβλητος... Κάθετος... Εσωστρεφής... Νάρκισσος...
Μα τι είναι το σήμερα; Ένα γεμάτο χθες.... Γεμάτο λάθη. Γεμάτο πόνο. Γεμάτο δίψα για ζωή μα τελικά καταλήγει στο θάνατο... Είναι η διδαχή της μέχρι πρότινος ζωής μας... Σωστά; Κράτα με σήμερα... Ίσως το αύριο να μην ξημερώσει για εμάς... All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή, αναδημοσίευση κα...
Όποιος όρισε τους κανόνες, ήρθε η ώρα να τους δει να αλλάζουν Το εξώφυλλο είναι της αγαπημένης Ritsa Kal💙✨ ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΕΧΕΙ ΚΑΤΕΒΕΙ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΉ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΜΕΛΗΘΕΙ
Από τη Δύση στην Ανατολή και από την Ανατολή στο πουθενά.... Εκεί που φτάνεις, χάνεσαι και ξεχνάς... Βλέπεις, μισείς μα και πονάς... Ο χάρτης άπλωσε και εκείνος έβαλε το στόχο. Μόνο που αυτή τη φορά, ο στόχος έκανε εκείνον στοχο.... Το 6° μέρος ξεκινάει! All rights reserved © Ζέτα Ορφανού Απαγορεύεται κάθε αντιγραφή...
Σκοτάδι ... Σε τυλίγει γλυκά και σε παρασέρνει στην μαυρίλα του. Πόνος...Στέκεται βουβός και σου υπενθυμίζει όλα όσα δεν είσαι και δεν θα γίνεις ποτέ... "Αυτό που μου ζητάς είναι αδιανόητο διάολε!" Φώναξε αλλά εκείνος δίχως οίκτο την χαστουκισε.Τα δάκρυα έφτασαν στα μάτια της αλλά δεν τα άφησε να κυλήσουν... "Δεν έ...
Του είπα κράτα με και μου είπε πεθαίνεις... Του είπα νιώσε με και μου είπε δεν μπορώ... "Μη αγγίζεις !!" "Αυτη ήταν η ζωή σου Κοριτσάκι μου ... Βάστα γερά και φύγε με το κεφάλι ψηλά..." "Σ'αγαπάω ακόμα...." "Ζήσε για μένα...ζήσε για μας ..." "Πώς μπόρεσε θεέ μου ..." "Δεν υπάρχεις πλέον...." "Αντέχω; ΌΧΙ... Δεν μπο...
Ο έρωτας ποτέ δεν άφησε κανένα να τον δαμάσει... Έχοντας για κούκλες τους ανθρώπους επλαθε , έκοβε και έραβε καταστάσεις γελώντας είτε με το πόνο είτε με τη χαρά τους... Γιατί αυτός ήταν ο έρωτας... Δεν ήταν ικανοποιημένος ούτε με την αγάπη αλλά ούτε και με το δάκρυ ... 5° μέρος ξεκινάει! All rights reserved © Ζέτα Ορ...
[ 1° Book of series Different] Ο Γκαμπριέλ και η Κάνα γνωρίζονται κάτω υπό περίπλοκες συνθήκες. Δεν έχουν τίποτα κείνο που θα μπορούσε να τους δένει,ή συνάμα να τους ελκύσει. Τι θα γίνει όταν όμως μπλέξουν μεταξύ τους; Όταν η Κάνα μπλέξει με το παρελθόν του; Θα υπάρξει μέλλον; "Δεν νομίζεις ότι είναι πολύ ήρεμη η ζωή...
Ποιο μίσος άραγε πονάει πιο πολύ; Εκείνο της προδοσίας; Εκείνο που γεννιέται ξέροντας πως ο άνθρωπος σου σε έβαλε φυλακή; Η μήπως πονάει περισσότερο το γεγονός πως δεν έχεις δει ποτέ τα παιδιά σου; Παιδιά που δεν ήξερες καν ότι έχεις... Κι αν αυτά τα δύο συνδυαστούν μαζί; Πόσο καταστροφικός μπορεί να γίνει ένας άντρας...
Τα μάτια έχουν ένα προορισμό... Να κοιτάνε ...έτσι λένε. Μα όλο αυτό, είναι απλά ένα λάθος... Γιατί; Γιατί τα μάτια γελάνε... Τα μάτια κλαίνε... Τα μάτια μιλάνε... Λένε όσα η ψυχή φοβάται να ξεστομίσει και όσα το κορμί απαγορεύεται να νιώθει. Λένε ιστορίες. Λένε επιθυμίες και εμφανίζουν τέρατα... Πονάνε, γεννάνε κα...
