Ben artık ruhsuzluğu taşıyamayacak kadar güçsüzleşmiştim; zemheri gözlerde titreyerek çözünmüş, soğuğunda yanmıştım. Ruhsuzluğumu söküp alırken, güçsüzlüğü aşılamıştı damarlarıma ve bana hayatımın en berbat anını hediye etmişti O. Lakabının hakkını verip, donarken yanmama vesile olmuştu!.. *** Annesine bağlı bir kız...
Benim için gerçek bir kadının yalnızca iki rengi olmalıydı. Siyah ve kırmızı. Yalnızca bu iki rengin ihtişamını taşıyabilen kadınların kadın gibi olduğunu düşünüyordum. Siyah, kadının sırlarını kapatmalı; kırmızı ise, cesaretini gözler önüne serip onu tehlikeli ve ölümcül kılmalıydı biz kadınları. Yıldızlara bakıp hay...
Hayat dediğimiz şey hep bir şeylere olmaz diyerek ya da şüpheyle yaklaşarak geçirdiğimiz bir döngü değil miydi zaten? Acılar yaşadığımız, ihanetlere uğradığımız bir daha yapmam desem de yine aynı şeyleri yaptığımız bir kısır döngü değil mi? Her şeyin gün gelip tepetaklak olduğu anlar yaşadığımız bir istasyon değil miy...
Hep orada kal. Biliyorum mutluluğun en temizi, aşkın en kıymetlisi, sevginin en saf hali orada. Orada buluyorum gökyüzünün en güzel mavisini, denizlerin en berrak suyunu. Orada buluyorum gecelerimi aydınlatan en parlak yıldızlarımı. Güneşim orada, karanlığım orada. Korkumun çocukça ürperişleri, cesaretimin heybetli gö...
Kendimi ayran gönüllü olarak değerlendirsem, yalan olmazdı. Onun şefkatine, gücüne, aşkına sığınmaya hakkım var mıydı? İlk göz göze geldiğimiz günden bugüne, bana her bakışında dizlerimi titrettiği bir gerçekti. Bana ne istese yapabilir, benden ne istese alabilir gibi geliyordu bazen. Olur muydu ki? Yeniden, aynı top...
