Lexi Grayson is a normal teenager, as normal as she can be with her unobserving skills and her overthinking mind. But she might need the overthinking if she wants to unravel the smirking mystery that is Blake Eaton.
«Πες το, πιο δυνατά» με απείλησε και ήρθε κοντά μου. Η γνωστή καυτή ανάσα του χτύπηαγε το πρόσωπο μου. Μου αρέσει αυτό. «Σε θέλω πίσω» είπα με αυτοπεποιθηση. «10 βήματα» πέταξε αυτός , γρήγορα και απομακρυνθηκέ από κοντά μου. «Τι 10 βήματα;» «10 βήματα για να με έχεις ξανά πίσω» μου έκλεισε το μάτι και έφυγε μακρυά. ...
-Τι κάνεις εκεί? Πετάχτηκα δύο μέτρα μακρυά από την τρομάρα μου και κοίταξα τον νευριασμένο Άρη απέναντι μου. -Εεεε... ε-εγω... Ήθελα απλά να δω τι ει-ναι αυτό το δωμα-τιο, είπα τρομαγμένη. -Γιατί? ρώτησε απότομα πλησιάζοντας με και αναγκάζοντάς με να προχωρήσω προς τα πίσω. -Δεν ξέρεις ότι η περιέργεια σκότωσε την γ...
"Πού ήσουν;" η αυστηρή φωνή του ηχεί στα αυτιά μου, καθώς κλείνω κουρασμένη την πόρτα πίσω μου. Γυρίζω προς το μέρος του, μ' ένα αδιάφορο βλέμμα. Ύστερα, αρχίζω να βαδίζω προς την κρεβατοκάμαρά μου, αγνοώντας την ερώτησή του. Η σπαστική φωνή του όμως με σταματά. "Πού ήσουν, γαμώτο;" φωνάζει εξοργισμένος, καθώς με πλησ...
Σηκωθήκαμε πάνω και πλησιάσαμε τη πόρτα της καφετέριας, όταν ο Άλεξ με έπιασε από τη μέση και με κόλλησε πάνω στα πλευρά του. Α : Δεν χρειάζεται να ζηλεύεις τιγράκι.. Εξάλλου είσαι η ομορφότερη εδώ μέσα..., είπε γλυκά ΑΠΊΣΤΕΥΤΟ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΚΟΊΤΑΖΕ ΤΟ ΑΡΧΊΔΙ! Please don't copy my story ❤️ Highest-ranking : #1 love #1...
«Που πας χωρίς εμένα πριγκίπισσα;» «Γιατί με εσένα που πάω;» «Στην κόλαση.» •she is his little princess • ❌DON'T COPY THIS STORY❌ {τα πρώτα κεφαλαία χρειάζονται οπωσδήποτε διόρθωση} 1ο βιβλίο (γράφτηκε σε ηλικία των 15-16)
"Μπ-μπορείς να με αφήσεις;" τραυλιζω "Μα μωρό μου, και οι δύο ξέρουμε πως δεν θες να σε αφήσω"λέει και ενώνει τα χείλη μας. Απόσπασμα από Part 40 __ Η Νεφέλη είναι μια 16χρονη μαθήτρια της δευτέρας λυκείου η οποία καταλήγει να ψάχνει σπίτι με συγκάτοικο. Όταν μετακομίζει στο σπίτι, το άτομο που αντικρίζει δεν είναι η...
Μ : Οο έλα τώρα... Τι είναι η ζωή χωρίς λίγο ρίσκο..? ρώτησε πονηρά Εγώ : Όλα ή τίποτα, δηλαδή? ξαναρώτησα με την ίδια ενέργεια Τα δάκτυλα του μεταφέρθηκαν στο κουμπί της φούστας μου. Μ : Όλα. Πάντα όλα... Ξεκούμπωσε με επιδεξιότητα το ρούχο μου και στη συνέχεια κατέβασε το φερμουάρ. Το βλέμμα του ήταν γεμάτο λάγν...
"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα. Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά. Τελικά έγνεψα καταφατικά, αποφεύγοντας το βλέμμα του που με κάρφωνε με λαγνεία. "Θέλω να το ακούσω μωρό μου. Θέλω να μου πεις πόσο με θέλεις αυτή τη στιγμή." Είπε σιγανά μ...