Bir mevsim daha gecti omrumden. Gunlerce dönüşünü bekledi o mevsim de digerleri gibi. Baktı gelmeyeceksin yerini başkasina teslim edip yitti. Eskidi anilarim, gecmisimin tozlu raflarindan çıkarıp çıkarıp okudugum icin. Ve küstü bana gülüşlerim seni yad edip agladigim icin. Ben hala sana üşüyorum için için. Doneceksen...
Sen bana sensizliği öğretmedin ki. Beğenileriniz ve yorumlarınız için çok çok teşekkür ederim:) çook güzel mesajlar alıyorum:)
"Durgunluğuma uzanmış, Suskunluğumda dinleniyorum. Gözlerimi kapatıp, dalıyorum senin düşlerine Ne kadar dağılmış hayalim varsa , Topluyorum tek tek feda ediyorum gülüşlerine.." okuduğum bir şiir kitabında dahi onu düşünmem normal mi? yazar nereden biliyor onun gülüşünü.?
İMKANSİZ OLDUGUN İCİN CESARET EDEMEDİGİMİ SANMİSTİM MEGER CESARET EDEMEDİGİM İCİN İMKANSİZ OLMUSSUN Bir çocuğu cok sevdim.O bunu bilmiyor.Ve sonsuza kadar da soylemicem.Belki yillar sonra karsilasiriz iste belki mesafeler koyar o zaman söylerim belki...O sevdiğim çocuğa armagan olsun...Onsuz aldığım her nefes bir hiç...
İstanbul... bir genç kızın hayatını değiştiren şehir. Her şey o metrobüs ile başladı... Bazen seçim yapmak gerçekten her şeyden daha zor olabilir. Ve istemediğin halde hayatını değiştirirsin...
