“Bazen seni bu kadar sevmek canımı yakıyor” dediğinde afallamıştım. Yanlış bir şey mi yapmıştım yoksa? “Keşke hiç sevmeseydim diyorum. Ama olmuyor. Bencil olmak istiyorum. Seni değil kendimi düşünmek istiyorum ama aslında bunların hiçbirini istemiyorum.” Kollarımı boynuna doladım. Belimle buluşan elleri sanki bırakmak...
Liseye yeni başlamış bir genç kız... Bir yıl sınıfta kalmış 17 yaşında 10. sınıf öğrencisi bir genç... Sadece arkadaş olmak ve eğlenmek istiyorlardı ya da öyle sanıyorlardı. İzgi, Erenay ve arkadaşlarıyla maceraları...
Kendinden emin olmayan sadist olduğunu yeni fark eden Eylül ve okulun gizemli çocuğu Utkan artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacak..
Tek suçum ise yalnız birini daha çok sevmiş olmamdı. Yalnız biri için yeri geldiğinde herkesi karşıma almam, yalnızca onun için başka kalpler kırmış olmamdı. Oysa ki onun benden uzak kaldığı her saniye kırılırdı benim kalbim. Onun tenini özlerdi tenim, onun nefesini özlerdi hücrelerim. İnip kalkan göğsünü arardı...
Onu her gördüğümde içimde bir şeyler oluyor. Ne olduğunu bilmediğim, tarifi imkansız şeyler. Dudağının kenarları her yukarı kıvrıldığında, kaşlarını çatıp bana baktığında, o baştan çıkarıcı sesiyle her adımı fısıldadığında başka bir dünyada gibi hissediyorum kendimi. Onun güzelliğine âşığım, onun sesine âşığım, mimikl...
Hissiz, acımasız,yakışıklı, güçlü ve zengin. Hepsi kadınlara güvenmeyen Alexander'ı tanımlamak için kullanılabilecek kelimelerdi. Hissiz ise en başı çekerdi çünkü o bütün hislerini rafa kaldırmıştı, ta ki Heaven'ı görene kadar. Kendisine muhtaç bu kız Alexander'ın bütün hayatını ve bütün inançlarını ters yüz edecekti...
