Benim hayatımda bir dönüm noktasıydı. Birileri benim hayatımdan bir parçayı alıp sökmüştü sanki gözlerimin önünde. Bir daha onun sesini asla duyamayacak, hayatım boyunca onun sevgisinden yoksun kalacaktım, bu acı hiçbir şeyle karşılaştırılamayacak kadar fazlaydı... Ama belki bu yokluk kalbimdeki bir başka boşluğu dold...
Arnisa arkadaşı Algın'la sokakta ki çocuklarla oyun oynarken sert bakışların esiri olmuştu. Kafasını kaldırdığında buz mavisi gözlerle karşılaştı. O adamın kendi evlerine girdiğini görünce şaşırmıştı. "Arnisa, boynun altında kalasıca nerdesin kız sen?" "Burdayım yenge, geliyorum. Algın kardeşim yengemin yine hey heyle...
Son sözler her zaman önemlidir. Özellikle de konu ölümse. İntihar, her ne kadar uygun bir seçenek olmasa da kişiye son notunu bırakma özgürlüğünü sağlıyor olsa gerek. Peki ya o son notu bırakan bir yazar ya da şairse?
''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geç...
''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir...
2069. Burada kuralları devlet koyar. Devlet yıkar, devlet bozar. Devlet doğar, devlet yaşar. Hatırla, tüm bunlar kumpas; küçük kafalarımızı köleleştirilmek için kurulmuş bir kumpas. Devlet parçalar, devlet birleştirir. Ve en çok da, öldürür. 2069. Bir deney böyle bir dünyada neyi değiştirebilir ki? xxx İthaf: Distopik...
Hikaye bana ait değildir sadece Türkçe'ye çeviriyorum. Yazar: @northrenlights
anlatacak bir şey yok okuyun zaten müptelası olursunuz sözleri ezberlemek istersiniz ama vote ve yorumlarinizi unutmayiniz :-)
