Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. ...
Gözlerindeki yangını gördüm. Bana neler yapabileceğini gördüm. Beni en derin kuyulara atıp bir yudum suya nasıl hasret bıraktığını gördüm. Bile bile attım kendimi ateşe.. Cayır cayır ruhumun yanıp kavrulmasına izin verdim. Gecenin karanlığında terbiye edildi ruhum. Bundan sonra başka diyarlarda çorak toprak olurum be...
Ülkemin gün geçtikçe eridiğini görüyordum. Bu durum beni her geçen gün yıkarken babam bu durumdan tam tersi büyük bir zevk alıyordu. Her geçen bir gün öncesi ki günü aratıyordu. Keşke hep çocuk kalsaydım. O zaman gerçekleri göremez hayatın benim için sadece bir oyundan ibaret olduğunu düşünürdüm. Ancak şimdi hayatın o...
"Gitmek mi istiyorsun?" diye sordu. "Evet," dedim. "Gözlerime bak," dedi. Baktım. Ve saatler sonra bakışlarında ilk kez, ufacık bir ihtimalle cebelleşen şüpheyi gördüm. "Ben sana her şeyimsin dedim. Ama sen hiçbir şeyimmişsin." Artık yapabilecek hiçbir şey kalmamıştı. Yolun sonu burasıydı ve o ne yaparsa yapsın, gidi...