Gözlerini usulca kapattı genç kadın . Damlaların geçtiği yerleri her zerresinde hissederken, elinin tersiyle gözyaşlarının yolculuğuna son verdi. Ama nafileydi bu çabası. Bir yenisiyle tekrarlandı gözyaşı yolculuğunun. Yüreğinde hissettiği bu acının nedenini bile bilmezken, bu kadar içten olmasına anlam veremiyor...
Bir kadın, kaşları Zülfikar, cemali ay... Bir adam ruhu cehennem kalbi kanrevan... Oldukça sıradan bir şekilde yaşamına devam eden iş adamı Azat Demirbüken'in yaşamı, İran'a olan iş seyhati ile baştan sona değişmekle kalmayacaktı. Atış talim sahasında gördüğü kara gözlü Ashraf onun hem kutsanması hem de felaketi olac...
Adam, kadının gecesi aydınlansın diye yaktı kendini. 'Gülüşünü bölen iç çekiş, ağlarken boğazında düğümlenen hıçkırık olayım. Ve olsun son nefesinde bile sayıkladığın tek ad benimkisi. Beni unutma. Unutama... Bu benim sana bedduamdır.' Rüzgar üç yıl önce ki Ashrafı kaybettiği günden beri, asla eskisi gibi olamamıştı...