"Işıklar sana evinin yolunu gösterecek..." 3391 Kilometre ile başlayan seri Sıfır Kilometre ile devam ediyor! Kilometrelerce öteden birbirini tanımak, sevmek hatta aşık olmak kolaydı... Peki tüm bunlar yan yanayken de kolay olacak mıydı?
Hayata bir sıfır yenik başlamıştı. Ama o güne kadar o gözleri görene kadar, o sesi duyana kadar... Hep güçsüz, hep mutsuz olduğunu düşündü hayatta oysaki o vardı. O ay ışığıydı kendine sığınan kız, Meriç ise geceydi kendini karanlığa hapseden adam. Ay ışığı olmasaydı, gece var olmazdı. Gece olmasaydı ay ışığının var o...
''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geç...
Burası bir kar küresiydi, biz de içindeki figürler. Bizi tutup salladılar, ne olduğunu anlamadık, alt üst olduk...