Hayatta en sevdiği insan, annesinin intihar etmesiyle en ağır sınavını verdiğini zanneden Aydan, bir şekilde yakın dostu Pelin sayesinde hayata tutunmaya gayret eder fakat bir gün hiç görmemesi gereken bir olaya şahit olmasıyla ölümün kıyısına doğru sürüklenir ve gözünü "Araf" ta açar. Artık etrafı kendisi gibi arafta...
Hayatın renklerini özledim. İnsanların yok ettiği dünyayı özledim. Duyguları bilmek istedim, en azından sadece anlamlarını. Sevmenin ne demek olduğunu bilmek istedim, özlemenin ne demek olduğunu bilmek istedim. Bunlar bu dünyaya ait duygular değil miydi acaba? Ben bu dünyaya ait olmadığım için mi hissediyordum tüm bu...
Kanla boyanmış hayatlar, hapsolmuş bedenlerin kül kokusunu taşımakta... Sürgün yemiş karanlık bir ruh, birbiri ardına sıralanmış cesetleri sarmalıyor... İfadesiz, soğuk suretler, anlatıyor aslında gerçekleri... Hakikat mi yoksa rüya mı? Kim bilebilir... **** Gri karanlık her yerdeydi! Ellerimle sisi dağıtmaya çalıştım...
Tolstoy'a göre tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar Ya da şehre bir yabancı gelir. Tam bu söze uyan birbirinden apayrı hayatlar yaşayan iki insan. Peki hangisi tolstoy'un bahsettiği muhteşem hikayeyi yaşar? Başka şehre gitme hayalleri kuran Burcu mu yoksa mahalleye gelen yaba...
"Kimse kalmadığında geride, geçmişe bak ve ilerle." Not: kapak tasarımı şahsıma aittir.
Korku.. Vücudumu ele geçirip aklımı bulandırıyordu. Bacaklarımın titremesine engel olamıyordum. Ağzımı kapatan koca bir el yüzünden sesim çıkmıyordu. "Ses çıkarma ki canını acıtmayayım" kulağıma çalınan ses o pisliğe aitti. Hıçkırıp ona yenilmemek için dudağımı kemiriyordum. Öyle bir durumdaydım ki nefes almakta bil...
Ailesinden şiddet gören bir kız o aileye sırf kitapları için katlanıyordur. Bu kitapt şiddet ve küfür vardır. Rahatsız olacaklar okumasın.
