Kardeşlerinin son nefesiyle Beronyalar ağlamaya başladığında diyarı sessizlik kapladı. Dengeyi tutan buz kırıldı, ateş savruldu. İtaat etmeyip güçlü olan tüm dengeyi kendi etrafına topladı. O gün bir nefes verildi. Verilen bir yemin bozuldu. İhanetin kılıcını kuşanan birisi, hançeri kalplere sapladı. Saplanan hanç...
Aniden gelen değişikliğin üstesinden gelmeye çalışırken, geçmişten gelen çakıl taşına takılırsan kimi suçlarsın? Lacivert kağıtlar, sığınaklar, maviyi seven siyah insanlar, ve kendini bu kargaşada bulmuş bir kızıl tilki. Geride bırakılamamış geçmiş, ben her şeyimi kaybettim... ~ Hâlâ yazım aşamasında, yazar aktif.
17 ekimde bulunan bir ses kaydı ve alanında uzman iki Ruh Bilimcinin korku dolu serüveni... umarım beğenirsiniz bana destek olursanız çok sevinirim... -BİLGİLENDİRİCİ:#1 -KORKUNÇ:#40 -BEST:#25 -PARANORMAL:#116 -BOOK:#100ü
Korku.. Vücudumu ele geçirip aklımı bulandırıyordu. Bacaklarımın titremesine engel olamıyordum. Ağzımı kapatan koca bir el yüzünden sesim çıkmıyordu. "Ses çıkarma ki canını acıtmayayım" kulağıma çalınan ses o pisliğe aitti. Hıçkırıp ona yenilmemek için dudağımı kemiriyordum. Öyle bir durumdaydım ki nefes almakta bil...
"Kimse kalmadığında geride, geçmişe bak ve ilerle." Not: kapak tasarımı şahsıma aittir.
Ailesinden şiddet gören bir kız o aileye sırf kitapları için katlanıyordur. Bu kitapt şiddet ve küfür vardır. Rahatsız olacaklar okumasın.
Tolstoy'a göre tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar Ya da şehre bir yabancı gelir. Tam bu söze uyan birbirinden apayrı hayatlar yaşayan iki insan. Peki hangisi tolstoy'un bahsettiği muhteşem hikayeyi yaşar? Başka şehre gitme hayalleri kuran Burcu mu yoksa mahalleye gelen yaba...
Kanla boyanmış hayatlar, hapsolmuş bedenlerin kül kokusunu taşımakta... Sürgün yemiş karanlık bir ruh, birbiri ardına sıralanmış cesetleri sarmalıyor... İfadesiz, soğuk suretler, anlatıyor aslında gerçekleri... Hakikat mi yoksa rüya mı? Kim bilebilir... **** Gri karanlık her yerdeydi! Ellerimle sisi dağıtmaya çalıştım...
Hayatta en sevdiği insan, annesinin intihar etmesiyle en ağır sınavını verdiğini zanneden Aydan, bir şekilde yakın dostu Pelin sayesinde hayata tutunmaya gayret eder fakat bir gün hiç görmemesi gereken bir olaya şahit olmasıyla ölümün kıyısına doğru sürüklenir ve gözünü "Araf" ta açar. Artık etrafı kendisi gibi arafta...
"Sen herkesin sahip olmak istediği o gül," "Ben ise seni herkesten koruyan üzerindeki diken."
Kitabın yazarı yerine kitabın okuyucusu olarak söylüyorum ben bu kitaba *B A - Y I L- D I M * Bizim hikayemize ortak olun . Eee hadi ne bekliyorsun .
Bana göre evrene amaçsızca savurduğumuz kahkahaların bir kokusu rengi , şekli ve mutlaka anlatacak bir hikayesi vardır.Şimdi gelin sizinle ıssızlık kokan kahkahlarımızı mercek altına alıp derinlerde yatan yaşanmışlıklara, kırgınlıklara merhem arayalım
Şu an kaç kat yüksekte durmuş aşağıya baktığımı bilmiyordum, halbuki az önce ağabeyim beni okuldan almış şoför koltuğunun yanındaki koltukta oturmuş eve gidiyorduk. Ama şu an nerede olduğum hakkında en ufak bir fikrim dahi yoktu. Neden daha önce hiç görmediğim, bilmediğim bir evin çatısında durmuş aşağıya bakıyordum k...
Belkide okumaya değer şeyler bulacaksın içinde . Karışık sayfalarda , yaşanmışlıkları anımsatacak Ya da okumayı bile düşünmeyeceksin ve hepsini bir köşeye fırlatıp atacaksın. karar senin . Yazması benim.
"Ben yaptıklarımdan dolayı sadece ölülerden özür dilerim. Ve sevgilim," parmaklarımı narin bir şekilde çenesinde gezdirdim. "Sakın beni senden de özür dilemek zorunda bırakma."
