Üzerimi değiştirmiş, aşağı iniyordum. Konuşmanın hemen gerçekleşmesi lazımdı. Saat ilerliyordu ve ben henüz çalışmam gereken dersleri çalışmamıştım. Salona giriş yapacağım sırada kulağıma çalınan sesler, adımlarımı durdurmuştu. "Onu istemiyoruz anne, beş tane oğlun var. Bir kız için beş tane oğlunu üzecek misin?"...
Pencerelerin arkasından, Abi diyerek yanında durdu aşık olduğu adamın. Canı yandı. Ama bekledi. Aşık olduğu adamın onu farketmesini bekledi. Yıllarca Demir abi dediği adamın onu fark etmesini bekledi. Aşık olduğu adamın nişanında konuk sandalyelerinde otururken aşık olduğu adamdanda vazgeçti. Aşktanda. Genç kız sadece...
KARAKURT MAHALLESİ • SERİ 1 Kamyondan inmek için ayağımla koyulan merdivenleri ararken bulduğumu düşünüp adımımı attım. Elimdeki geniş koli yüzünden önümü göremiyordum. Ayağım basamağın yarısına denk gelmiş olmalı ki dengemi kaybedip bedenim sağa doğru yalpaladı. O arada kutu elimden düşmüş ağzımdan kısık bir çığlık...
Aşk insanı henüz kaçındayken bulur? Aşk ilk görüşte mi olmalıdır yoksa her görüşte mi? Peki ya bir insan yıllar sonra birine aşık olur mu? Leyla illa Mecnun'a, Kerem illa Aslı'ya mı aşık olur? Kerem ve Leyla birbirini sevemez mi? Leyla abi dediği Kerem'e, Kerem kardeş bildiği Leyla'ya aşık olamaz mı? Peki , hayat şart...
Bir insan, bir lakaptan en fazla ne kadar nefret edebilirdi ? Konu Harun ise, bu sorunun bir cevabı yoktu. Mahallesinin ağır abisi Harun'un bu hayatta delirdiği en büyük şey, üzerine sinen o lakaptı. 'Köse' Ve sonra, bir şey daha eklendi bu listeye. Her fırsatta bu kusurunu yüzüne vurma cesaretini gösterebilen, mahal...
Elindeki yüzüğe baktı genç kız. Mahallede her zaman dalga geçtiği, adını insandan bozma koyduğu, yıllarca aşağıladığı adam ile nişanlıydı artık. Bol ve uzun pantolonu, dede kazağı ve uzun sakalları ile ilgiyi nasıl üzerine çektiğini anlamıyordu. Mahalledeki kızların dalga geçtiği içten içe hayranlık duyduğu biri oldu...
#10 Mizah #4 Klasikler #12 Macera Küçük bir mahallenin küçük insanıydım ben. Uçuk kaçık hayallerim, çatlak bir ailem vardı. Bu kadardı işte her şey. Anlatacak pek bir şey yoktu. Türkan'dım ben. Üniversiteyi kazanamamış vurdumduymaz Türkan... Memur bir ailenin büyük prensesiydim. Bu sıradan hayatımı bir kağıt parça...
" A-Ali abi, bırak! Hala ne diyorsun?". " O piçi etrafında görürsem nefesini keserim o veledin." Sinirle belimi saran kollarını sıktım. " Ne hakla diyorum bende sana he?! Ne hakla?! Hayatımdaki insan o olacak belki. Belki sevgilim olacak!" " Sevgilin! Öyle mi?" " Öyle, belkide ilerde kocam olacak!" Elalarının at...
"Neden böyle bir şey yaptın Yiğit abi ?" "Senin için Derin. " "İyi de neden? Neden benim için hayatını mahvettin?" "Nefret ettiğin kişi ile evlenmeni istemedim. " Yiğit o an aklına gelen dilinin ucundaki kelimeleri yutup en saçma cümleyi kurmuştu. Halbuki o an ne kadar çok isterdi gerçeği söylemeyi ama yapamadı. Ne ha...
"Peki ya sen?!" diye sordum çatallaşan sesimle. Anın stresiyle dudaklarımı yaladığımda gözlerini dudaklarıma indirip bir müddet orada tuttu. Alnında beliren mavi damarı soluk ışığa rağmen fark edebiliyordum. "Sen de çıkacak mısın benim hayatımdan Dinçer abi?!" Gözlerimiz tekrar buluştuğunda, alev alev yanan hareleri...
Sevgi, aile, dostluk en güzel aşklar, üzüntüler. Hepsi burada. Yalnızlığı 1 gram bile hissetmeyeceğiniz hayat dolu Adaş Mahallesi. Sizi bekliyor. Hadi durma sen de gel ve bu güzel aileye katıl.