Şehidimiz Abdülselam da babasından aldığı bu feyz ile kardeşlerini aynı yolda yetiştirmek için Ankara’ya getirmiş, onlara ev tutmuş, her türlü ihtiyaçlarını o teğmen maaşıyla karşılamaya çalışıyordu. Belki yetmiyordu ama mutluydular. Terörden uzaktılar, yaşı gelenler okuyordu. Burada o çocuk yaşlarına rağmen başka bir aile kurmuşlardı. En küçüğünü bile getirmişti Ankara’ya; 3 yaşındaki kardeşine en büyüğü 18 ve 19 yaşındaki abla ve abisi bakıyorlardı.