"Και τώρα η σειρά μου" λέει η Αντριάνα."Ελπιδα θάρρος ή αλήθεια?"με ρωταει και ξεροκαταπίνω.Αυτο δεν θα ειναι καλο.Δεν θα ειναι καθόλου καλό. "Αλήθεια" λέω ξεφυσώντας.Δειχνει να σκέφτεται για λίγο και ξαφνικά σήκωσε το κεφάλι της.Με κοιταει με ένα σατανικό ύφος και χαμογελάει. "Ειναι αλήθεια πως σου αρέσει ο Άρης?" Ρωταει και σμιγω τα φρύδια μου. "Όχι.Πως σου ήρθε αυτό?" Την ρωτάω και νιώθω την καρδιά μου έτοιμη να βγει από το στήθος μου. "Δεν ξέρω απλα ρώτησα" είπε με ένα αυτάρεσκο χαμόγελο.Οι υπόλοιπες με κοιτούσαν με σηκωμένα φρύδια και ήταν έτοιμες να σκάσουν στα γέλια. "Ωραία.Η σειρά μου." Λέω αλλα πριν προλαβω να ρωτήσω μου έρχεται μια ιδέα. "Τι λέτε να κάνουμε το παιχνίδι λίγο πιο εξτριμ?" Ρωτάω και όλες με κοιτάνε. "Ακούμε" λέει Αντριάνα και τρίβει τα χέρια της.