Ραπουνζέλ

"Ελπίδα! Κατεβα κάτω!" Μου φωνάζει ο Έκτορας κάτω από το μπαλκόνι μου.

"Δεν μπορώ! Έχουν κλειδώσει γιατί παραλίγο να με σκοτώσεις!" Του φωνάζω το αυτονόητο.

"Δεν έγινε ακριβώς έτσι..." Μου λέει και γελάω ειρωνικά.

"Το κεφάλι μου που παραλίγο να είναι τρύπιο έχει άλλη άποψη!" Του φωνάζω.

"Ελπίδα έλα κάτω! Θέλω να σε δω!'' Μου φωνάζει και εκείνος.

"Δεν μπορώ ούτε να κατεβω ούτε εσύ να ανέβεις!" Του λέω και με κοιτάζει χαμογελαστός.

"Ελπίδα! Ρίξε κάτω τα σεντόνια σου!"