Μαζί στη Ζωή και στον Θάνατο

"...Ξάπλωσε στο κρεβάτι και ψηλάφησε τα ροδοπέταλα που ήταν στρωμένα πάνω του κοιτάζοντας το ταβάνι.
Η ώρα περνούσε και η Κάρολιν νύσταζε... Νύσταζε πολύ. Έκλεισε τα μάτια κι έπεσε σε ένα βαθύ ύπνο με συγκεχυμένα όνειρα και απροσδιόριστες μορφές. Όταν ξύπνησε, είχε ήδη νυχτώσει. Ανασηκώθηκε απότομα και κοίταξε γύρω της. Το ρολόι χτύπησε και αντήχησε μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο. Ήταν μεσάνυχτα..."