𝖍𝖎𝖘 𝖆𝖑𝖆𝖙𝖆𝖛

Terzi kendi söküğünü dikemezmiş, terzi ne bilsin kabuk tutmayacak yaralara dikiş atılamayacağını?

Ben karanlıkta duramam, karanlıkta durursam karanlık olurum. Karanlık olmak istemiyorum.”
          Kimse bana ışık tutmazdı, ben karanlığa doğmuştum. Kimse beni sevmezdi, ben nefrete doğmuştum. Kimse bana gülmezdi, ben mutsuzluğa doğmuştum.
          Bekledim, çok bekledim. Her girdiğim karanlıkta birinin beni kurtarmasını bekledim ama beni kimse kurtarmadı. Ne gelen vardı ne giden.
          Bronz gelmedi.
          Beni karanlıkta bırakan ilk kişi değildi.
          ~Hisar Alatav

His Alatav, kimseye yara bandı olmazdı, yara olurdu.
          Adım tam olarak Hisar olsa da insanlarda genelde hasar bırakırdım.

Ben ise insanların hiç hayatına girmemesi gereken bir kadındım.
          Ben hissizlerin hissi, His'tim. Kimlikte üstü karalanmış bir hâlde duran adımsa, Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. İnsanla- rın beni çağırmasını istediğim isim buydu.

O kadının kim olduğunu hemen anladım.
          Uzun, ihtişamlı bir elbise giymiş olan kadın, karanlığın içinde bile büyüleyici bir zarafet sergiliyordu. Her adımı, sanki meydan okurcasına atıyordu. Mum ışığının son kırıntıları, elbisesinin ince dokularında dans ediyor, onun varlığını daha da görkemli kılıyordu.
          ♥️Hisar Alatav.♥️

Bu kadın, bu kez kendi hikayesini yazmaya kararlıydı.
          Ben Hisar Alatav.
          Hayır, sil.
          Ben His Alatav.
          Hayır, sil.
          Ben İmparatoriçe.
          Başta Bronz olmak üzere kimseye merhametim yoktu.

Hisarimmmm da hisariiim 

"Sen bir İmparatoriçe'sin"
          
          "Ve İmparatoriçe'ler asla ağlamaz"

"Bir ışık yak bu satırlara, aydınlansın sayfalar. 
          Çünkü İmparatoriçe kartları yeniden dağıtmaya geliyor"
          

"Kaderime hoşgeldin, bir mum yakmayı unutma. Çünkü yanmanın ne demek olduğunu gerçekten göreceksin"