-aksamci
istanbulda tifüs, memlekette zelzele, dışarıda harp,
ben sana aşığım.
-aksamci
-aksamci
sen ki,
saçından tırnağına kadar bir hürriyete bedelsin.
-aksamci
devrim dediğin yalnızca meydanlarda yükselen bir çığlık değildir; insanın içinde, en sessiz anında patlayan yıldırımlardır. kimi zaman bir sigaranın dumanında saklanır, kimi zaman bir şairin duvara yazdığı iki mısrada yankılanır. ve o an, bütün otobüsler yol kenarına çekilir; çünkü şehir bile bilir ki, içten gelen bir devrimin gürültüsü hiçbir motorun uğultusuna benzemez.
-aksamci
asıl medeniyet, işte o içten doğan devrimdir: yüreklerin kendi tahtlarını kurduğu, vicdanın en yüksek kanun olduğu, özgürlüğün gökyüzü kadar sınırsız kaldığı yer.
-aksamci
çünkü devrim, önce insanın içinde olur. sonra bir şarkıya karışır, bir duvara yazılır, bir çocuğun gözlerine düşer. ve artık hiçbir hükümet, hiçbir yasak, hiçbir duvar onu durduramaz.
-aksamci
düşünceler yasaklandıkça, sokaklarda daha özgür dolaşır. bir kelime, zincirleri kırar; bir bakış, imparatorlukları yıkar. ve mahalleye bayram gelir; çocuklar oyun oynar, kadınlar balkonlardan birbirine seslenir, erkekler kahvelerde değil, yüreklerinde umut demlemeye başlar.
-aksamci
bi’ gün seni kaybettim, sonra da hiçbir șeyi kazanmak hevesim kalmadı.
-aksamci
bunca yıl sönmemiş umudum. nisan değilse mayıs, perşembe değilse pazar.
-aksamci
avevamo trovato le stelle, tu e io.
e questo capita una volta solla nella vita.
-aksamci
sen o bıçakla benim boğazımı kessen, ben yine o kan sana sıçramasın diye uğraşırım.
-aksamci
leyla’nın mahallesinin köpeği. leyla’nın gözleri değmiştir ona. belki leyla’nın elinden bir kap su içmişliği vardır. belki kapısının önünde yatıp uyumuşluğu vardır. belki leyla elleriyle onun başını okşamıştır. o herhangi bir köpek değil, yeryüzündeki en güzel şeyden de güzeldir şimdi bana.
-aksamci
serin bir rüya hatrınadır çektiğim dünya ağrısı.
-aksamci
et tu es un beau souvenir qui ne vieillit jamais dans mon esprit.