-Bycie pisarzem wymaga wyrzeczeń.
-Tak? Niby jakich? 
-Czasami musisz zaakceptować fakt, że kiedy dostajesz weny o trzeciej w nocy i biegniesz gdzieś po długopis zdarza ci się przywalić małym palcem w jakiś mebel. 
-Och. Ja... przepraszam, nie wiedziałam.  

***
Mam bardzo lunatyczną duszę,
Która wędruje ~ kiedy śpię,
I na polanach księżycowych, 
Zagadki istnienia zmienia we mgłę...

I srebrny kurz opadły z gwiazd,
wplata w historie z pajęczyn uszyte, 
Dusza ma patetycznym szumem deszczu 
I szeptem drzemiących liści śpiewa...

W nić światła swą zmienia kołysankę,
By nią haftować krajobrazy,
Do najpiękniejszych snów
~ do marzeń.

Mam duszę zamkniętą w klatce czasu, 
Tańczącą walca w takt cykad świerszczy, 
Łaknącą romantycznych słów,
Odzianą w suknię śniących wierszy...