Kaybedeceğini Bile Bile Neden Mücadele Ediyorsun Dedi, Öleceğini Bile Bile Yaşadığını Unutmuştu O An. Bozmadım...

-Özdemir ASAF.

Sonbahar'da bir yaprak uçtu. O bir çocuğu gülümseten meltem, sararmış yaprağı yuvasından edivermişti işte! Ağaç günlerce ağladı. Dal, üşüdü. Yaprak bir taşa düştü ve çürüdü...

✨

Mesele o değildi o an, mesele ben değildim.
Mesele bu hissettiğimdi; kalbimin çaresiz çırpınışı, bir ömrü tek bir ana sığdırmanın telaşıydı. Tek bir an için ömürden vazgeçmek... mümkün müydü?

Gözlerine baktım yeşili göz bebeğinin siyahına esir düşmüş adamın. Benim kadar bakamasın kimse o gözlere. Benim kadar göremesin. Benim gördüğümü göremesin.

Çünkü görürseler, bu hissi tek paylaşan ben olmam...

Çünkü onu sevmek de özel. 


Ve evet, tek bir an için ömürden vazgeçerdi bazen insan.

You left your diary at my house, and I read those pages. You really love me, baby...