Adelya Ferah

Bu dünya insana gurbettir. Memleket isteyen Allah'a sığınsın!

En çokta dünyalık işlere üzüldüğümü anlayınca kendime üzülüyorum...

"Dostlarınız var mı?" 
          "Hayır. Bazı tanıdıklarım var yalnızca. Benim anladığım şekilde bir dostluğa henüz rastlamadım."
          -PANAİT İSTRATİ-

 Ne mutlu, kalbinin hirasını bulanlara...

"Saatlerce konuşmanın hiçbir şeye yaramadığını göreceksin bir gün. Umut kuşunu göğüs kafesinden kaçıracaklar ve sen duvarları yumruklanmış evlerin en tenhasında sol omzundan vuracaksın kendini. Seni anlamayacaklar, üşüyeceksin.  Cehennem; insanın insanı anlamadığı yerdir, bilirsin..."

'Baba' kelimesi öyle dört harfli kolay söylenen bir söz değilmiş sadece... Çocukluk yanımız, yaslanılan dağımız, dört mevsimlik kader barınağımızmış meğer...

"Her daim kendin ol. Sen, seni anlayana mucizesin!"

Unutma; insanlar incitir, sen Allah'a yönel...

Kendimi hiçbir yere ait hissetmiyorum. Ne bir şehre ne bir ülkeye, ne de bir dünyaya. Yeryüzüne susmaya gelenler sınıfındanım.

"Kendine ait küçük bir ev ve karakterli bir eş; Dünya'nın bütün altın ve incilerinden değerlidir."