Vega.

Zaman daralıyor.
          Zaman daraldıkça, onun her dakikasını güzel geçirmeye çalışmak yerine panik içinde oradan oraya koşuşturuyorum.

Okuma listelerime bakarken gözüm yeniden Altair'e ilişti. İlk kez okuyuşumdan sonra bakmaya bile kıyamadığım bir kitaptı, çünkü ne kadar zaman geçerse geçsin hissettirdiklerini hep capcanlı bir şekilde anımsadım. Neredeyse 3 yıl geçmiş... Yeniden gözden geçirmek istedim, ufak bir histi sadece. Bu kez acıdan çok korkularımı yüzüme vurdu, bu kez korkularım beni ağlattı. Güzel yazarım, umarım sevgimi hissedebilirsin. Umarım her şey senin için güzeldir. Sadece bu kitap için teşekkür etmek istiyorum... 

çok hoş yazıyorsunn söylemek istedim sadece

Uzun aradan sonra ilk aklıma sen geldin. Annem hastalandiktak sonra öncesinde baya bir kitabını okuyordum . Kaldirmissin .  Bana baya zevk veriyordu . Şimdi onu düşününce kaldirilmasina rağmen anıları da.mutlu ediyor beni. Bu sayede güzel sanatları kazandık biliyor musun . Teşekkürler bu yüzden . 

https://youtu.be/1RH5lggsO6U

...ve sonra, yoruldun
          durdun koştuğun yollar kadar
          durdun, gözünden akan her yaşın hatırına
          durdun, bedenini savurup götürmeden rüzgar
          durdun ve baktın ardına
          durdum, gülümsedim sana...
          dinle(n) şimdi.

But don't you worry,
          Cause underneath the waves
          The ocean stands still

Bu zamana kadar kitaplarıma, karakterlerime ve kendime yıldızlardan isim seçtim; Betelgeuse'u kullanmaktansa hep kaçındım. Bu bir tabudur, tabuydu yani; ama artık korkmamalı bu yıldızı da kelimelerin ruhuna yerleştirmekten.
          https://www.wattpad.com/story/338622832

Kanla kaplandı keskin iki yüzü bıçağın
          Yırtıldı deri, aktı kızıl ama düşmedi kanatların.

Burası, artık bildiğiniz Vega'nın hesabı değil. 
          Bu hesap fanfic tarzı hikayeler yazmaya doymuş bir hesap. Yizhan ile ilgili kurgular üretmeyi seviyordum, hala aklıma bir sürü şey geliyor ama gerçekten yeterli. Arada uğradığımda bir-iki kısa hikaye atarım belki. Ama bu platformun edebiyat salatalarına da doymuş bir yer olduğunu düşünüyorum. En iyisi sessizce durmak, kervansaraydan gelip geçen yolcuları seyretmek.
          Eski arkadaşlarım, bunun yaşanılması kaçınılmaz elbette ve ben de bir gün gidenlerden biri olacağım, artık burada değiller. Hepsine, görmeyecek olsalar bile tebessüm ediyorum. Güzel zaman geçirdik. Fanficlerin altında ağladık, bu panolarda edebiyat tufanları kopardık. Birkaç yıl önce, hayat sadece duygusal metinler yazmak ve o ruh haline girmekten ibaretken her şey ne kadar güzelmiş.
          not: ölmedim. iyileşeceğim.