Ayg6 。

Kardeşine doğru koştu. Ona öyle yaklaşmıştı ki, bu kez onu elinden kaçırmayacağından emindi. Gözleri onun turkuaz gözleriyle buluştu. Kardeşini tutmak için elini uzattı. Ancak tam o anda kardeşi buhara dönüşup uçtu.
          
          Türkiye: Kardeşim!
          
          Kan ter içinde yattığı yataktan fırladı. Derin derin soluklar alıp verirken baygın gözlerle çevresine bakınıyordu. Bembeyaz bir odanın içindeydi. Her yer tertemiz, sakin ve yalın görünüyordu. Ama burası, kendi evinin bir parçası olmadığına göre neresiydi? Kaygıyla elini ateşler içinde kalan alnına dokundurmak istedi. Ancak elinin bileğini saran demir bir halka nedeniyle bulu yapamadı. Garipsercesine eline baltığında ise bileğini saran demir halka ve onu yatağa sabitleyen kalın zincirlere baktı. Masmavi gözleri dehşet içinde açılmıştı.
          
          Türkiye: Bu da nedir?!
          
          Öyle güçlü bir çığlık atmıştı ki odanın kapalı olan kapısı hızla açıldı. İçeri uzun ak renkli giysiler içinde bir adam, ardından benzer giysiler içindeki bir kadın ve onların arkasından da çok tanıdık bir yüz geldi. Türkiye bu yuzü görmesiyle büyük bir düş kırıklığına uğramıştı. Onu yatağa bağlayan zincirlere karşın böyle bir düş kırıklığının da onuyatağa bağladığını anladı.
          
          Türkiye: Baba... sen niçin?

Kilis: Bugün Malatya hastaneden çıkıyor. Ev bulduğumuzu duyunca çok sevinecek! Ah... bu arada, esyalarını ne zaman alacaksın?
          
          Konya: Onları almayacağım. Dediğim gibi, kardeşimin evine taşınıyorum ve onun evi zaten döşeli. Buradan yanımda götüreceklerim yalnızca şu valizle sınırlı.
          
          Kilis teşekkür edercesine gülümsedi. Konya da aynı içtenlikle Kilis'e gülümeyiverdi.
          
          ●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●○●
          
          Şanlıurfa: Malatya, eğer istersen... önce gidip evinde sağlam eşya kalmış mı diye bakabiliriz. Sonra da onları alıp yeni tutacağımız sağlam evlere taşırız.
          
          Malatya: Hangi parayla Şanlıurfa? Benim bütün birkimim, yatırımım o evdeydi.
          
          Şanlıurfa: Bizim evimiz sağlamsa...
          
          Malatya olumsuz anlamda başını salladı. Onun bu davranışı Şanlıurfa'nın gözlerinin dehşetle dolmasına neden olmuştu.

https://decomytree.com/home?hashedId=fL0WcIq7aDwj

Bir gün içinde ikimci kitabıma da yeni bölüm yayımladim. Ödenmemiş'in ikinci bölümü de artık yayında. Ancak sanirım bu bölüm, bir genel ağ kifabında yazdığım en şiddet icerikli bolüm oldu. Biraz rahatsız edici olabilir.
          
          Şimdi sırada Kardeşim'in yeni bölümü var.

İçinde güçlü bir dürtü, ona dönüp son kez yurduna ve uruğuna bakması gerektiğini söylüyordu. Ama o, bunu yapmadı. Geriye dönüp bakarsa terk edip gitmekten vazgeçeceğinden korkuyordu. O an tek yapabildiği, orada çoktan canını Gök'e adamış uruğuyla yüz yüze gelmeksizin vedalaşmak oldu.
          
          Aykız: Uçmağ'da buluşuncaya değin, hoşçakalın.
          
          《ÖDENMEMİŞ》

Uzun bir süreder sonra epey kısa bir Şehir İnsanlar bölümü yayımlandı. Sırada Kardeşim'e ve Ödenmemiş'e yeni bölüm yayımlamak var.

Merhabaa,Tünaydın! 
          Öncelikle nasılsınız sayın yazarim? Umuyorum iyisinizdir ♡
          "Kardeşim" okurken aklıma bir soru takıldı, sormak istedim...
          《Kardeşim》hikayesini nasıl yazmaya başladınız? Sizi bu fandoma  ya da bu hikayeyi yazmaya çağrıştıran/çeken ne idi?
          Çünkü kardeşim; adeta bir başyapıt gibi, laf olsun diye demiyorum, Fandomda bu denli etki yaratan çok az hikâye var ve《 kardeşim》bu sayılı hikâye arasında, yazım dili mükemmel,kurgu sürükleyici,akıp gidiyor yani. Fevkalade birşey, bunu yazan yazarın gerçekten ne düşünerek yazdığını çok merak ediyorum. Harika bir eser çıkarıyorsunuz...♡

Üc kitabın önizlemeleri;
          
          ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
          
          Gagavuzya: Az önce buradan birkaç ülkenin gectiğini gördüm. Yanlarında da küçük bir çocuk vardı.
          
          ???: Eee? Ne var bunda bu kadar yüzülecek?
          
          Gagavuzya: Oğuşum beni de onun gibi küçük bir çocukken bırakmıştı, değil mi?
          
          《KARDEŞİM》
          
          ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
          
          Aykız, içinde bulunduğu ve bir türlü kendisinden kurtulamadığı öfkenin ne denli dehşet verici olduğunu anladı. Yaptıklarını, neden olduklarını düşününce korktu. Gözleri istemsizce ellerine kaydı. Nasıl yapmıştı bunu? Nasıl almıştı bir canı? Nasıl?.. Oysa o, böyle biri de değildi. Ama o an ona nasıl bir güç egemen olmak istediyse, belli ki amacına ulaşmıştı. 
          
          《ÖDENMEMİŞ》
          
          ■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
          
          Ankara, İstanbul'un yüzündeki o sevinci izlerken iki duyguyu aynı anda duyumsadı. Onu böyle görünce hem seviniyor, sevdiğine inandığı bir insanın mutluluğunu görmek onu da mutlu ediyordu. Ama öte yandan İstanbul, gerçekten kendisini tanıyor muydu? Onun gercek yaşamında nasıl biri olduğunu, bazı durumların dışarıdan gorünenden çok farklı olabileceğini anlıyor muydu?
          
          《ŞEHİR İNSANLAR》

Gagavuzya'ya ne olduğunu merak ediyor musunuz? Kardeşim'in bir sonraki bolümü onunla ilgili olacak.

《YENİ BÖLÜMDEN ALINTI》
          
          Hong Kong: Peki, öyleyse sizi masanıza kadar geçireyim. Ancak Efendi Çin, bilmenizi isterim ki Tayvan Bey de şu anda burada.
          
          Tayvan'ın adını duyduğunda Çin'in yuzünü bir öfke sardı.
          
          Çin: Ne demek "burada"? Onun bu davette ne işi var?
          
          Hong Kong: Bilmiyorum, Efendi Çin. Ancak onu içeri girerken gormüstüm. İşte bakın, şu masada oturuyor.
          
          Çin, Hong Kong'un kendisine gösterdiği masada tek başına oturan genç ülkeye baktı. Evet, bu uzun süredir gormediği kardeşi Tayvan'dı.