Andrea Patrycja Czasak

Choć wiem, że nikt tu już nie zagląda, a i ja zniknęłam niemal bez słowa...
          Może ktoś mnie jeszcze pamięta.
          
          zostawię to tutaj:
          
          https://andreaczasak.wixsite.com/andreapatrycja
          
          z nostalgią,
          Andi

Trochę mnie nie było i co się stało z serią połączyć kropki?

Co się stało z "Połączyć kropki" i pozostałymi częściami? 

Zapraszam serdecznie na mój profil i opowiadanie 
          Alicja to 19-sto letnia uczennica liceum. Ma kochającą rodzinę i przyjaciół. 
          Uwielbia się uczyć i spędzać czas ze swoją młodszą siostrą.
          Jak bohaterka poradzi sobie po kilkuletniej śpiączce? 
          Jej przyjaciele i rodzina od nowa pomogą stanąć jej na nogi, a może będzie to ktoś kompletnie dla niej obcy?
          (Jak widać nie umiem pisać opisów)
                                      
          1. Obserwujący miło widziani! 
          2. Gwiazdki miło widziane! ☄
          3. Komentarze miło widziane! 
          
          http://my.w.tt/UiNb/gxbCKRCsGG

Po dłuuuugiej przerwie...
          ☔ Chciałabym podziękować Wam za wszystko. Za miłe słowa, komentarze, motywację... Ten fanfik dużo dla mnie znaczył. I znaczy. Dzięki niemu, dzięki pisaniu go, poprawiłem swój warsztat. Niektóre z zawartych tam myśli z pewnością wykorzystam przy innych opowiadaniach. Już nie fanfikach, lecz swoich. W tej chwili mam ponad 20 swoich autorskich i mam nadzieję, że będzie ich coraz więcej. Planuję kiedyś... (daj Boże, może się spełni to marzenie) wydać między innymi zbiór opowiadań  Oprócz tego nadal (pomalutku) pracuję nad "Widokiem (...)". Fanfik dzisiaj ostatecznie zniknął z Wattpada. Przepraszam tych, których w jakiś sposób zawiodłam. Ale dziękuję za to wszystko. Wciąż istnieję (tak, dostałam takie pytanie xD). Istnieję na Wattpadzie. Istnieję również na Instagramie, Facebooku. Słowem antywstępu (słowotwórstwo tak bardzo ):  to był niezwykły czas, którego z pewnością nie zapomnę. Z wyrazami szacunku i toną Camemberta przemyconego pod stołem...
          Andrea aka Andi La Pluma 
          Miło mi będzie jeśli zostawicie po sobie tutaj jakieś słowo. Miło będzie nawet jeśli przeczytacie i nie zostawicie. To w końcu poniekąd... cisza.
          Więc jak zrozumieć ciszę? 
          Ciszy nie da się zrozumieć od tak. 
          Wiem jednak rzecz jedną
          I jestem jej pewna ponad światłość wszelkich gwiazd:
          Po ciszy zawsze nastepuje jakiś dźwięk,
          nawet jeśli jest to bezradny płacz.
          *tymi oto słowami miała zakończyć się całość*

Czytam twoje opowiadania i jestem w nich zakochana! Zaczęłam od Miraculous a skończyłam na wszystkim. Twoje opisy są takie niezwykłe, delikatne i magiczne, inne niż wszystkie! Jesteś niesamowitą pisarką na Wattpad! Masz w sobie coś innego, wymyślasz cudowne opowieści. Mam nadzieję, że kiedyś wydasz swoją książkę, chyba że to zrobiłaś a ja nic nie wiem. Powodzenia w dalszym pisaniu!

Witaj ;D Pragniemy z wielkim zaszczytem, zaprosić Cię do naszych moralnie nielokalizowanie dziwnych książek, które w objęciu metafizycznym są wyjątkowe ;D Zapraszamy!

Wybaczcie proszę chwilowy zastój ze ,,Zrozumieć ciszę''. W chwili, w której pracuję nad opowiadaniem autorskim, staram się zebrać z nauką, zajęciami pozalekcyjnymi... a w międzyczasie próbuję jeszcze zebrać siły, choć trochę się wyspać... czasem nie starcza mi czasu. Mam nadzieję, że zrozumiecie. Przepraszam. Nie znaczy to rzecz jasna, że fanfik nie będzie dalej kontynuowany. W chwili, w której chcę przysiąść do napisania rozdziału, nie umiem zebrać myśli. Momentalnie rodzi się wiele wątków do opowiadania drugiego, które zapisuję i zdarza się, że jeszcze tego samego dnia wcielam w życie. Zaczęło powstawać coś, co samą mnie zadziwia. Nigdy jeszcze nie porwałam się na napisanie czegoś, co potrzebuje rozplanowania tylu wątków, sytuacji... tyle wszystkiego. Nigdy nie pracowałam nad czymś takim, choć nie do końca potrafię wyjaśnić, czym ,,to coś'' jest. Mam nadzieję, że rodział ff uda mi się napisać w weekend. I że moja wena nie powie znowu ,,proszę, najpierw to'', a gdy zabiorę się na rozdział drugiej opowieści, odezwie się rozum ,,musisz odpoczywać''. Dziękuję za uwagę i przepraszam. Jeśli to przeczytaliście, napiszcie mi proszę jakiś okruch czegoś, co mogłoby zmotywować moją wenę i dodać skrzydeł, które czasem opadają. 
          Mam nadzieję, że Was nie zawiodłam...
          Ze słowami DOBREJ NOCY
          Andi

Witaj, zapraszam serdecznie do mnie na opowiadanie pt. Remember

Bardzo dziękuję za dodanie mojego opowiadania do Twojej Listy Lektur! Obyś się nie zawiodła! <3