Fiedya

Hejka, a dodasz kolejne części nowego Teehlego, proszę to jest takie super tego się nie da przestać czytać 

Cześć 
          A czy istnieje możliwość, że napiszesz kontynuację Alexandry?...
          Jeżeli chciałbyś to zrobić to mogłabyś dodać jakiś romans z Siergiejem?...

Dobry wieczór :3
          Chciałam do Ciebie napisać na pv, ale z dziwnego powodu wattpad mi to uniemożliwia. 
          Uwaga dla czytających innych niż autorka - mogą pojawić sie SPOILERY
          Już kiedyś trafiłam na Twojego "Hellfika", ale dopiero ostatnimi czasy zabrałam się za czytanie "Teehle" i dawno żądnego opko na watt mnie tak nie wciągnęło. Na początku podchodziłam do niego z dystansem (jak to większości tworów na tej platformie), ale z czasem bardzo pozytywnie się zaskoczyłam. Może nie jest w 100% idealne (bo w końcu nic nie jest ;3), niemniej podobał mi się fakt, że Aleksa walczyła i to do ostatku sił. Jej przerażenie postacią Teehlego opisałaś w rewelacyjny sposób, gdyż rzeczywiście dało się wyczuć, że ona czuje się jak jego ofiara. Także sam Teehle miał sobie to coś - brak cukiereczków, słodkości, takiego popkulturowego wampirzego seksapilu (tutaj brawa za podkreślenie tego w jednej ze scen z gryzieniem, kiedy Alexa zauważa, iż dotknięcie wargami w trakcie tego aktu nie jest bynajmniej seksowne, a właśnie straszne i na swój sposób obrzydliwe).  Spodobało mi się także podejście Alex do kwestii "żywieniowych", gdy zdała sobie sprawę, że czasem walka staje się bezsensowna - rzadko kiedy widzi się pokorę w imię ograniczenia cierpienia: cudzego oraz swojego. Przez to Twoja bohaterka nie wydaje mi się taka tępa, która nie bierze pod uwagę konsekwencji swich czynów. 
          Niezwykle polubiłam Michaela - taki ciepły typ i fajny ziomek :3 (już czytam 2. cz. trylogii, więc dowiedziałam się to i owo na jego temat XD). Ogólnie Twoich bohaterów da się lubić oraz im kibicować. Nawet Siergiej staje się jakiś taki znośniejszy pomimo... no cóż XD (swoja drogą uwielbiam fragment, kiedy Teehle "unieszkodliwia" Siergieja, a zapytany przez Alexsandrę, w jaki sposób to zrobił, odpowiada: "złamałem mu kręgosłup" XD - nazwij mnie okrutnikiem, ale oryginalność tego czynu mnie rozbawiła)
          Pod koniec "Teehle" trochę nie rozumiem, w jaki sposób relacja Alexy i Teehlego potoczyła się tak, a nie inaczej.

Będzie jeszcze dalcza część ,,Nienawidze go"?

Mam nadzieję, że wydasz Teechlego, Michaela i Aleksandre bo chce je mieć na moich półkach

"Teehle" i "Michael" to są genialne książki. Przeczytałam je więcej niż 2 razy, nawet jak ta druga nie była dokończona. Uwielbiam je, oraz Twoja twórczość! 
          Życzę Ci powodzenia w dalszym pisaniu.

Ha! Ty żyjesz! Znalazłam Cię ponownie po tylu latach :D

@ Ryszardinio  Nie stricte ciąg dalszy, bo wydarzenia się kończą, ale nie zamykam uniwersum i zamierzam coś z niego napisać

Hej, dawno mnie nie było i piszę to z innego konta (rozumiesz, głupie dziecko postanowiło pozostać incognito - ach, ten Hellsing… - na jakiś czas). Ale, ale, muszę to powiedzieć: kocham nową okładkę ,,Teehlego". I nie mogę uwierzyć, że jest też ,,Michael", czyli, że mój przywracacz wiary w wattpadowe historie ma kontynuację. Ach, świat staje się piękniejszy!

Kiedyś dodałam z ciekawości "Teehle" do biblioteki. Ostatnio przez problemy z siecią byłam zmuszona czytać wszystko co kiedykolwiek zapisałam, przebierając przez stos opek pisanych przez aŁtoreczki. Zmęczona usuwaniem opowiadań natrafiłam na twoją opowieść i dość niechętnie zaczęłam czytać.
          Do czego zmierzam? Twoje opowiadanie zdecydowanie przywróciło mi wiarę, że na polskim wattpadzie można znaleźć dobre opowiadanie o wamirach! Jest dokładnie tym, czego oczekiwałam po kategorii o wampirach. Z nutką historii i romansem...
          Zdecydowanie polecam ten profil wszystkim wattpadowiczom, którzy to czytają. Tyle ode mnie. Lęcę dokańczać "Więzy".
          xoxo
          /N.B