Ay_1543

Yavaş yavaş değişir düşünceler ve biz farkına varamadan beynimize işler. Sonra, adımlarının gittikçe o düşünceye yaklaştığını fark edersin. Bu bir aşk olabilir, bir son olabilir, bir yıkılış olabilir. “Olamaz ya, ben bu hale düşemem.” dersin. Bir bakmışsın, sınır çizgisindesin. O çizgiyi aşarsan geri dönüşü olmayacağını da bilirsin.
          

Kafamızın içinde bir mezarlık taşırız; o mezarlığa binlerce düş gömeriz. Bazen ölmüş birinin mezarına uğrar gibi bazı düşler gelir aklımıza ve yüzümüzde buruk bir gülümseme bırakır. Yaşanma ihtimali varken yaşanmayan düşlerimizin izidir o gülümseme.
          

Bazı şeylerle yüzleşmek dünyanın en zor şeyidir. O kişiye veya o şeye artık eskisi gibi bakamazsınız. Hatta mutluluğunuz bile elinizden çekip alınır. Her kahkahanızda, her gülümsemenizde bir burukluk bırakır.

İyi bir insanın vicdanı, kötü bir insanın düşüncesizliği gibi yok edilemezdi.

Bir boşluk vardır; orada, tam arkanda olduğunu hissettiğin bir boşluk... Ama bir türlü dolmayan bir boşluk.

Bazen değerli hissedersin ama o değeri de alıp gideceklerini bilirsin.

İkimiz de çok güzeldik ama birimiz zehirliydi.