"Bir cümle dizesinin bittiği yerde doğmuşum ben. Ardından takılmışım kitaplarımın peşine, hayâllerimden bir evren kurmuşum. Umudu ekmişim ardından. Onu biçmiş, kendime saklamışım. Kimse görmeden umudumla beslemişim kelimelerimi. Onları en güzel günlere saklamışım. Hüzünlerimin koktuğu kelimeleri, sararmış defterlerimin arasında kurutmuşum.
Ama onları hep, hep kendime saklamışım. 

Bir cümle dizesinin başında kalmışım sonra, yanan da kül olan da ben olmuşum."


" Istırap ve acı çekme, geniş bir akla ve duygulara sahip insanlar için bir 
mecburiyettir."