Evet benim o kişi;
18 yaşında,
Umutları yeşermeden biçilen,
Hayatın tüm zorluluklarını çeken,
5 sene platonik aşk yaşayan,
Yalnızlıkta kaybolan sevgi kırıntıları olan,
Sessizlikte boğduğu çığlıkları olan,
Aslanın üstüne kükrediği bir ceylan gibi korkak,
Karınca gibi yardımsever,
Alçakgönüllüğü tavan yapan,
Egosuda hiç olmayan,
İnsanların yüzündeki mutsuzluğun değil de mutluluğun sebebi olan,
Yaşadığı şeyleri şiirlere, şarkılara döken,
Felsefesi; 
"Hayatı iki şekilde yaşayabilirsiniz;
1- Mükemmelleştirerek
2- Basitleştirerek
Seçim senin..
Mükemmellik bir seçimdir,
Yetenek doğuştan gelir, mükemmellik kazanılır.
Sen hangisini seçiyorsun, 
Yoksa ezilmene müsaade mi edeceksin?
Hayatını değersiz kılıp bir böcek gibi yaşayacak mısın?
Unutma, iki şeye hakkın var;
1- Özgürlük
2- Ölüm
Eğer birisini kaybedersen, diğerini seç.
Çünkü kimse seni canlı tutsak edemez..
Yalnız kaldıysan düşünme çaresizim diye,
Bende asansör boşluğunda kalmışçasına çaresiz kimsesiz hissettim,
Ama yılmadım..
Her saniyemi bu hayatta bir şeyler olabilmek için harcıyorum,
Çünkü denemeden başarıya ulaşamazsın,
Sürekli dene..
Eğer başarısız olursan bir daha dene, illa ki başarılı olacaksın..
Son sözlerime şiirimden bir dize ile veda etmek istiyorum;

Senle ben deniz ve minik bir balık gibiyiz.
Ben sensiz bir hiçim, hiçbir anlam ifade etmiyorum.
Sen bensiz yaşayamazsın, sana bir hayat veren benim.
Saçlarını asla kesmemelisin, çünkü sallanmalarını seviyorum,
Bazen ağlamama sebep oluyorsun ama sen benim tek umudumsun.