Ben en büyük dertleri hep kendimde sandım
Saftım, düştü gardım, hırslarıma kandım
Öyle sert yumruklar attı günler bana
Dayancak bi gram gücüm kalmadı durmadan sardım

Dünlerimden tiksindim, hayatlardan eksildim
İyi insanların çoğunu sözlerimle kaybettim
Sanki eskiden bi dev aynası vardı her baktığım
Zaman ben haklıydım onlarsa pislikti

Kimisi diss'likti, kimisi mistik'di
Kiminin maneviyat destek eli, maddiyatsa elini kesti
Nehirlerin kevser'inde temizlenen ruhlar
Bu dünyaya belki oyun oynamaya geldi

Yol ayrımı geldiğinde hep destek oldun ben
Anlamadım bunu,yinede saklamadım kurup
Unuttuğunu sandım,hıtlanarak ağlıyodum susup
Sonra öfke gözlerimi sardı o küfürleri yutup