1 yıl sonraki kendime not;
N'olur vazgeç artık "toparlanamıyorum" demekten "yapamıyorum artık "deyip saatlerce ağlamaktan. Sen güçlüsün her kadın gibi. Şuan hayatının hiçbir kısmında iyi ve mutlu değilsin ama alışacaksın hiçbirşey geçmeyecek ama alışacaksın güzel kızım. İşte o zaman o kadar sağlam basacak ki ayakların yere. Kimseye ihtiyacın olmadığını kanıtlayacaksın herkese. Şiş gözlerin, mor göz altların yeterince acı çektiğini ve kimsenin hiçbir değeri hak etmediğini öğretmedimi sana? Eskiden gözlerinin içine kadar gülerdin güzel kızım. Şuan ağzını bıçak açmıyor, yemek yemiyorsun, en sevdiğin aktiviteleri bile bıraktın ama bunlar kimsenin umrunda değil. Bak kim bunları kim fark etti? Ben sana söyliyim hiç kimse. Bütün bunlar yetmezmiş gibi yıllardır köpek gibi sevdiğin çocuğun sana sevdiği kızı anlatmasına izin verip onu teselli ediyorsun.
Yapma güzel kızım,yapma. Kimse senden değerli değil.
Şimdi kalk elini yüzünü yıka. Savur özgürce saçlarını. Kimsenin o muhteşem gülüşünü yüzünden silmesine izin verme. En sevdiğin şeyleri yapmaya tekrar başla. Ve seni bu hale getirenleri sakın affetme! Kimseye karşı kendinden taviz verme. Çünkü insanlar iyi ve hoşgörülü insanları ezik ve güçsüz olarak görüp hayatlarını mahvediyor. Unutma "dünya iyi insanlar için cehennemdir."
Umarım şuan çok mutlusundur, toparlanmışsındır. Deli gibi kahkaha atıyorsundur, bu ayların acısını çıkarmak istercesine. Kendine çok iyi bak. Ha bu arada dışarı çıkarken montunu giymeyi unutma. Yıllarca biri söylesin diye bekledin ama bak yine kendin söylüyorsun. Seni çok seviyorum.