Yemin ederim ki,bir daha sevgili yaparsam orospu çocuğuyum.Bu günde"Beni seven birisini buldum" diyip "Senin gibi bi Gay'le kim çıkar sürtük" diyerek benden ayrılan bi şerefsizle karşılaştım.
Merak ediyorum hayat bi bana mı ters?Okullar başladığından beri zorbalarım artmaya başladı ve işte tam bu yüzden okullardan nefret ediyorum.Zorbalanmanın da bir adabı olur değil mi?Yoksa ne mi bu okul dramı falan mı çekiyorum burda?Artık bıktım cidden.İstemiyorum,kimseden nefret etmek istemiyorum ama zorunda bırakıyorlar beni.Bende insanım,benimde canım var değil mi?Bunu anlamak bu kadar mı zor ya?
Bunu okuyacak birisinin olduğunu düşünmüyorum zaten parmakla sayılacak kadar takipçim var.Ama en azından içimi döküyorum ve bu bir nebze de olsa acımı dindiriyor(Dindirmiyor-dindiremiyor).Okuyan varsada teşekkür ederim
