DeDonderklif

Schrijven: ik wil het goed doen. Niet briljant, niets groots, niet voor echt maar wat ik afleveren en online zet, moet kloppen binnen zijn eigen kader, zijn eigen wereld. Dialogen moeten klinken alsof jij en ik ze zomaar kunnen hebben. Ik vermoed dat iedereen die schrijft, die mening deelt. 
          Iedere schrijver is ook gebonden aan de beperkingen van zijn eigen fantasie: die kiest voor jou welk genre je schrijft, hoe ver je erin meegaat en hoe je schrijft. Ik kan, met alle goede wil van de wereld geen normaal verhaal uit mijn toetsenbord rammelen. Hoe graag ik dat ook eens zou doen, ik heb geen idee hoe eraan te beginnen. Ik verzin spoken en monsters, donkere plekken en lieve zombies, ik verzin trouwe vrienden met een hoekje af en dolenthousiaste stieren als huisdier. Ik verzin een queeste omdat ik denk: 'O, in een film zou dat zalig zijn. ' Ik schrijf in filmmodus, altijd. Ik schrijf op het deuntje van een Indiana Jones film: het moet vooruit gaan en als ik het kon, dan voegde ik er een geur dimensie aan toe ook.
          En verhaal is voor mij een totaalpakket. Je moet het zien, proeven en nog net niet de achtergrondmuziek horen. 
          
          En ik wou dat ik er goed genoeg in was...

wilde eens wat middeleeuws lezen nadat ik mijn verhaal in 2021 had geschreven, heb t eindelijke gevonden eureka

Gelezen worden... de droom van iedereen die een verhaal bij elkaar schrijft, het doel van ieder verhaal op zich. Want schrijven voor jezelf is leuk maar zinloos, het einde zit al in je hoofd, het is pas op papier dat de kronkels ontstaan, de omwegen, de verrassingen die opduiken op weg naar het slot. Personages nemen gaandeweg eigen keuzes waar je, als verzinner van het verhaal, niet eerder bij stilstaat...
          Dank je wel aan wie het leest, ik hoop dat ik voldoe.

Welkom op Wattpad!