Sevgili Yazar,
Sana tüm samimiyetimle söylüyorum ki; Bu kitabın bırakmayı düşündüğünde içindeki sıkıntı, bizim içimizde oluşan sıkıntı kadar. En azından ben öyle hissediyorum. Bunu yapmanın sebebi, ilham perilerinin kanatlarının kırılması, artık heyecan duymayışın, diye belirtiyorsun. Ama bizi de düşün, lütfen. Kurgu ya da anlatışın, hangisi beni kitaba bağladı bilmiyorum ama kesinlikle durduk yere aklıma gelecek, ama asla sonucu bilemeyeceğiz. Eğer bize gözlerimiz kapalı bir yola sürüklüyorsan, söylemelisin bırakacak mısın onca isteğe rağmen? Yoksa sana değer veren, yazdıklarını heyecanla okuyan bir kitleye sürpriz yapıp,aniden 'Sadece şakaydı, kitabı bırakmıyorum.' mesajı mı vereceksin? Böyle aniden... Başladıysan lütfen yarım bırakma, sana olan güvenimizi sarsma. Şöyle düşün, bu hikayeyi bıraktıysan neden diğer hikayeleri bırakmayasın? Açıkçası kitabını açıp okumaya korkuyorum. Her şey güzel giderken, terk ediliyorsun. Hissettiğim bu. Sen kendini zevk vermez diye bırakma, lütfen. Hem belki sevebiliriz, kim bilir? Ama hala kararlıysan ve kitabı bırakacaksan, sonunda kafanda kurguladıklarını söyle. Fazla acıtasyon yapmadım aslında, içimden geçenler bunlar. Evet, çok bırakıp bırakmama arasında kalan yazar gördüm ama bir kekin hamurunu yaptıktan sonra o sıvıyı kek yapmayan gördüğüm ilk kişisin. Üzerine fazla baskı kurmak istemediğim halde, kitabı çok sevdiğimden bunlar. Neyi sevip, sevmediğini bilmiyorum ama çok sevdiğin bir şey üretilmemeye, yapılmamaya ya da sevdiğin kitap bitmeyince böyle oluyor insan. Bunu demek istemezdim ama, bir gün bunu yaşarsan bizim hissettiklerimizi anlayıp, bize geri döneceğini umuyorum. Kitabı silmeyeceğim, açıklama, bölüm ya da her hangi bir şey bekliyorum. Umarım anlatabilmişimdir, yeni bölümler dileğiyle...
-KÖTÜ KIZ İYİ ÇOCUK HİKAYESİNDEN