Güneşimdi o benim hayatımı aydınlatan... Seyretmeye doyamadığım Ay'ımdı gecemde...
Gökyüzümdü o benim baktıkça nefes aldığım...
Deniz manzaramdı huzur bulduğum...
Şimdi ise güneşimi aldılar her yer kapkaranlık.
Ay gitti gecemden geriye yıldızlar kaldı hepsi kuru kalabalık.
Gökyüzü siyaha boyandı nefes almak o zamanlardı. 
Karardı denizim, o zamanlardayım işte hüzne boğulduğum.
Zifiri karanlığın içinde kendi benliğimi kaybettim, yok oldum. O karanlıkla bütünleşti bedenim, ruhum...
Tepeden tırnağa siyah oldum. 
Gözleri aglamaktan şişmiş, rengi solmuş, saçları dağınık yüze baktım aynada 
Bendim o ben!
Parmak uçlarım son kez gezindi kızıllarımda. Gözlerimin gördüğü son renkti.  Gittiyse güneş karardıysa her yer hakkını vermeliydik.  Silmedim gözyaşlarımı, özgür bıraktım. Uçurumdan aşağıya düşer gibi gözlerimden boynuma düşüşünü izledim.  Ellerim titreye titreye tuttum fırçayı son kez baktım kızıllarıma!
Kapattım gözlerimi çünkü bu insanın kendi ölümünü seyretmesi gibiydi. Dayanamadı kalbim!
Titreyen parmaklarımın arasında güçlükle tutunmaya çalışan fırça saçlarımla buluşmuştu nihayetinde.
İşte şimdi ölüyordu bir beden. Güçlükle acıyan gözlerimi araladım. Onun söylediği cümleler beynimin içinde şimşekler çaktırıyordu. Her şimşek çakmasında bir fırça darbesi kızıllarımı kaybediyordu. kapıyı açıp bir adım attıktan sonra geriye dönüp baktım. Az önce burada bir cinayet islenmişti. 
O kız kızıllarına veda etti. O kız sevdiği adama veda etti. O kız ruhuna, bedenine veda etti...
Gitti güneş karardı her yer.
Bu bir kızın kendini öldürme meselesiydi. O adımı attım kapıyı çekip çıktım. Kendimi odamda aynanın karşısında bulduğumda kendime acıdım. Kendimi siyahlar içinde görmeye cesaretim yoktu. Ama olmak zorundaydı.
Başımdaki havluyu tek hamlede saçlarımdan kurtardım. Gözlerimi acıdan iyice hareket ettiremez haldeydim. Dedim ya bu bir kızın kendini öldürme meselesiydi.
Ölmeyen tek şey ona duyduğu 
AŞKTI!
İnstagram iletisim:
https://instagram.com/duygubekir1230?igshid=jm4qnw0iein5