Eksegermenh

Heyy:) αν είσαι καλα και το δειςς απαντησε μου αν θεςς σε εψαχνα για λιγο καιρο και μετα θυμηθηκα πως  ειχα το wattpad σου:)

          Είναι ή τελετή της ελεγείας, 
          
          
          ηχώ της οδύνης του ψυχικού σώματος;
          
          
          Ή μήπως μία στείρα εθιμοτυπία, 
          
          
          μία αστική ενθύμηση, 
          
          
          για νά μην λησμονούν οί άνθρωποι 
          
          
          την ανθρώπινή τους ειμαρμένη; 
          
          
          Τήν απόληξη τής ύπαρξης, που κάπου 
          
          
          κάπου αναχαιτίζετ' απ' την λήθη. 
          
          

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα 
           και θα χαθώ 
           με τ΄όνειρο της επανάστασης 
           μες την απέραντη μοναξιά 
           των δρόμων που θα καίγονται, 
           μες την απέραντη μοναξιά 
           των χάρτινων οδοφραγμάτων 
           με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!- 
           Προβοκάτορας. 
          
          
          Κατερίνα Γώγου.

Εντάξειι, θέλω τις ειδοποιήσεις σου σε ξεχωριστό βιβλίο. Υπέροχη, πανέμορφο μυαλό και σκέψη

Γεια σουυ συγγνώμη εαν ενοχλώ αλλα μηπως μπορουσες να ριξεις μια ματια στην καινούρια μου ιστορία;;❤
          Θα μου ηταν πολυ χρήσιμη η γνωμη σου❤    

Οι τεχνητοί μηχανισμοί διοχέτευσης της δειλίας σου, επινοούν μία απροσδιόριστη ψυχική άμβλωση, διογκωμένη σε βαθμό που να στρεβλώνει τα απομεινάρια ευφορίας, και να λιποτακτεί άπραγα στην ποδηγεσία της βδελυρής φαυλότητας που άπτεται ζοφερά στο νευρικό σου σύστημα.

Στο μέρος όπου η ραθυμία πρυτάνευσε σαν πέπλο φωτός, η πεποίθηση αντισυμβατισμού ελλόχευε ανορθόδοξα.

Φωνές, δίχως ηχόχρωμα, λόγια δίχως ουσία, παρά μόνο προσήλωση σε μία σουρεαλιστική πεποίθηση, πεφωτισμένη από άγνοια και αντιξοότητα. Αιματηρές προσπάθειες, ατίμωση αέναη, πορφυρά προσχήματα, πράξεις απερίσκεπτες. Η γενιά μας. 

Σαββατόβραδο βουβό, ήχοι από συνέχομενα κορναρίσματα. Εγώ, εκεί αθόρυβη, αναδιπλωμένη στην ταράτσα μου, αφήνομαι στην οσμή της μπύρας, να μου κάψει τα σωθικά. Εσύ. Εκεί. Ανέκφραστος, με ένα ύφος αδιάφορο, γλαφυρό. Ξαπλωμένοι, χαλαρώνουμε αγνατεύοντας τ’ ηλιοβασίλεμα καθώς κυανό μοιάζει. Τότε κατάλαβα, τι σημαίνει να νιώθεις ευτυχισμένος.
          

Εξηγήστε μου λίγο, γιατί το να είσαι έφηβη πονάει τόσο? Βυθίζεσαι σε μια τελετή πόνου και φόβου, που το μόνο συναίσθημα που κατακλύζει το μυαλο σου, είναι ο θάνατος.