Eğer bir yönetici ölürse geriye bir miras bırakır. Tanrı öldüğü gün geriye bir evren bıraktı ve herkes varisi merak ediyordu. Geride bir vasiyet bırakmamıştı çünkü ölümsüz olduğuna inanmıştı, ölene kadar. Ademin tohumları mirası paylaşamadı da başladı bu kaos. Tüm evren sessiz sakin tanrının yasını tutarken insanlar duramadı ve vahşi bir şekilde savaşa tutuldular da başladı içimizdeki huzursuzluk. Koşuşturan, bağıran insanlar her yerdeydi. Kafamın içindeydiler. Düşünce zincirim dağılmıştı ve kafam karman çormandı. Sonra, duruldular.. Miras ele geçince tanrının yokluğu işledi içimize de o yüzden ağlayayazıyoruz kafamızı yastığa koyunca. Boğazımıza batan o dikenler, o iğneler hep ondan. Tanrının yasını tutuyoruz içten içe. Bu yüzden zaman öldürüyoruz artık, tanrının intikamı diyoruz da öldürüyoruz, kavuşma hırsıyla öldürüyoruz zamanı. Tanrı, cennet ile cehennemi yarattı, sonrasın da kendi cennetine gitti. Bu yüzden çabalıyoruz cennet için. Sadece bir kere, sadece bir defalığına tanrıya sarılabilmek için.