Kaçtığımı sandığım her şey, ruhumda bir çığlık gibi yankılanıyor. Zaman, o çığlıkları susturacağına daha da yükseltti. Şimdi, geçmişin köhnemiş duvarları arasında sıkışıp kaldım; ne şimdinin nefesini hissedebiliyorum ne de geleceğin hayalini kurabiliyorum. Hatıralar, taşıyamadığım bir yük, kurtulamadığım bir esaret. Peki ya sen? Gerçekten özgür müsün, yoksa unutmaya çalıştıklarının bir kölesi mi?